Zakres podmiotowy ustawy; pojęcie przedsiębiorcy; legitymacja w sprawie czynu niedozwolonego (art. 2 u.z.n.k.)
Przepisy ogólne (art. 1 - 4 u.z.n.k.) Roszczenia z tytułu czynu nieuczciwej konkurencji (art. 18 u.z.n.k.) Przedsiębiorca; działalność gospodarcza (art. 43[1] k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Pojęcie przedsiębiorcy, którego interes został naruszony lub zagrożony dokonaniem czynu nieuczciwej konkurencji, należy interpretować szeroko, z tym, że zakres zgłoszonych roszczeń musi pozostawać w bezpośrednim związku z indywidualnym, własnym interesem powodowego przedsiębiorcy, który został zagrożony lub naruszony wskutek popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji, uzasadniając jego legitymację czynną.
Wyrok SN z dnia 7 sierpnia 2014 r., II CSK 761/13
Standard: 67291 (pełna treść orzeczenia)
Zagraniczna osoba prawna może być uznana za przedsiębiorcę w rozumieniu art. 18 ust. 1 i w związku z art. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. Nr 47, poz. 211 ze zm.) ze względu na uzyskanie prawa ochronnego na znak towarowy ze skutkami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz udzielenie licencji na korzystanie z tego znaku podmiotowi działającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli czyn nieuczciwej konkurencji zarzucany przez nią pozwanemu wiąże się z naruszeniem przysługującego jej prawa ochronnego.
Z art. 1 u.z.n.k. wynika, że ustawa ta reguluje zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji w działalności gospodarczej. Dla przypisania legitymacji podmiotowi ubiegającemu się o udzielnie mu ochrony prawnej na jej podstawie do dochodzenia przewidzianych nią roszczeń, konieczne jest stwierdzenie, że ma on status przedsiębiorcy w znaczeniu ustalonym w art. 2 u.z.n.k., a zatem, że jest osobą lub jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, która prowadząc, chociażby ubocznie, działalność zarobkową lub zawodową uczestniczy w działalności gospodarczej. Definicja ustalona w art. 2 u.z.n.k. jest bardzo szeroka.
Zawężenie zakresu ochrony udzielanej na podstawie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji do pomiotów działających na terenie Polski lub na rzecz podmiotów działających na terenie Polski wynika jednak z celu jej uchwalenia i zasięgu terytorialnego oddziaływania wprowadzonych nią norm.
W wyroku z 23 października 2003 r., V CK 411/02, Sąd Najwyższy wyjaśnił, że spółka dominująca w zakresie tego zespołu uprawnień, które decydują o istnieniu finansowo-organizacyjnych podstaw funkcjonowania tzw. grupy kapitałowej spółek z ograniczoną odpowiedzialnością oraz w związku z wykonywaniem przez nią uprawnień w ramach posiadanych udziałów w spółkach zależnych, nie może być postrzegana jako odrębny byt prawny, gdyż te działania nie powodują powstania należącego do niej zorganizowanego zespołu praw majątkowych i niemajątkowych.
W wyroku z 27 kwietnia 2012 r., V CSK 211/11, Sąd Najwyższy przyjął, że bycie wspólnikiem w spółce kapitałowej nie jest prowadzeniem działalności gospodarczej. Taką działalność prowadzi wówczas nie wspólnik, lecz sama spółka. Fakt jej założenia, udzielenia jej licencji oraz wspomagania jej działalności informacyjno-reklamowej w początkowym okresie nie jest uczestniczeniem w działalności gospodarczej na terenie Polski w rozumieniu art. 2 u.z.n.k.
Jeżeli aktywność zagranicznego przedsiębiorcy na polskim rynku sprowadza się tylko do wykreowania innego przedsiębiorcy, to ochrona interesów przedsiębiorcy zagranicznego jest wystarczająca, gdy z ochrony przed czynami nieuczciwej konkurencji może skorzystać podmiot od niego zależny. Wspomaganie kapitałowe oraz inna pomoc dla działalności spółki zależnej nie daje podstaw do uznania, że zagraniczny przedsiębiorca, będący jednoosobowym wspólnikiem polskiej spółki, sam bezpośrednio prowadzi na ternie Polski działalność gospodarczą lub w niej uczestniczy.
O statusie przedsiębiorcy na gruncie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji decyduje faktyczne uczestniczenie w obrocie gospodarczym. Może ono polegać na różnych działaniach, które mogą wpływać na bieżące albo przyszłe wyniki przedsiębiorców lub interesy klientów (por. wyrok SN z 22 października 2003 r., II CK 161/02).
Jako działalność gospodarcza nie musi mieć ono charakteru zarobkowego, wystarczy, aby spełniało przesłanki zawodowości, to jest miało charakter stały, ciągły i organizacyjny.
W wyroku z 26 marca 2002 r., III CKN 777/00, za przejaw uczestniczenia w obrocie gospodarczym przez powoda, Sąd Najwyższy uznał zadysponowanie przez niego nazwą przedsiębiorstwa i udzielenie zgody na korzystanie z niej przez inne podmioty, a zatem udzielenie im licencji.
Podobnie Sąd Najwyższy ocenił status licencjodawcy na gruncie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w wyroku z 23 października 2008 r., V CSK 109/08. Prawo wynikające z rejestracji znaku towarowego nakłada na całe otoczenie prawne obowiązek jego nienaruszania, między innymi powstrzymania się od używania takiego znaku dla oznaczania towarów przez osoby, którym prawo to nie przysługuje. Jeżeli wbrew temu zakazowi podmiot nieuprawniony korzysta ze znaku towarowego stanowiącego wyłączne prawo innej osoby, to takie działanie na gruncie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji może być rozważane jako czyn nieuczciwej konkurencji.
Wyrok SN z dnia 29 listopada 2013 r., I CSK 756/12
Standard: 43607 (pełna treść orzeczenia)