Uchylenie wyroku w razie rażącego, ale niewiele zmieniającego naruszenia prawa

Pogląd, iż orzeczenie wydane z naruszeniem prawa, jednak korzystne dla oskarżonego (skazanego) nie zawsze musi być uchylone w następstwie wniesienia kasacji był wyrażany przez Sąd Najwyższy, Np. w postanowieniu z dnia 23 stycznia 2001 r., WKN 31/00 najwyższa instancja sądowa uznała, iż nie można zasadnie twierdzić, że rażące naruszenie prawa materialnego przez błędne nakazanie w wyroku liczenia orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów od dnia popełnienia czynu, zamiast od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, miało istotny wpływ na treść orzeczenia, jeżeli naruszenie to niewiele zmieniło, na korzyść oskarżonego, dolegliwość tego środka.

Z kolei Z. Doda, J. Grajewski, A. Murzynowski na gruncie art. 463a § 1 d.k.p.k. wskazywali na niecelowość wzruszania prawomocnego orzeczenia w wypadku, gdy podnoszone przez skarżącego naruszenie prawa nie prowadzi do skutków rażących, np. w wypadku, gdy orzeczono karę grzywny minimalnie niższą od jej dolnej ustawowej granicy albo orzeczono karę dodatkową lub nawiązkę nieco poniżej dolnej ustawowej granicy czasu lub rozmiarów jej stosowania

Trzeba natomiast uznać, za czym opowiadają się również wymienieni autorzy, że konieczność uchylenia orzeczenia, w razie jego zaskarżenia kasacją zajdzie, gdy rażące naruszenie prawa doprowadziło do jakiegokolwiek pokrzywdzenia skazanego.

Postanowienie SN z dnia 18 października 2018 r., IV KK 392/17

Standard: 43293 (pełna treść orzeczenia)