Wniosek o stwierdzenie nieważności orzeczenia

W świetle art. 3 ust. 1 cyt. ustawy prawnoprocesowe znaczenie wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia sprowadza się do tego, że stanowi on warunek sine qua non wszczęcia i przeprowadzenia postępowania w tym przedmiocie. Ustawa wcale nie wymaga "popierania" takiego wniosku. Jeżeli wniosek o stwierdzenie nieważności orzeczenia zostanie złożony przez uprawniony do tego podmiot, to stanowi on podstawę przeprowadzenia postępowania i wydania postanowienia w przedmiocie nieważności orzeczenia. W tym zakresie nie ma znaczenia to, czy ktokolwiek ów wniosek popiera w toku postępowania. Nie jest więc również istotne, czy wnioskodawca może go w ogóle popierać. Wniosek o stwierdzenie nieważności orzeczenia stanowi podstawę wszczęcia i przeprowadzenia postępowania także wtedy, gdy wnioskodawca nie może go popierać ze względów prawnych (tak jest np. wówczas, gdy wnioskodawcą jest Rzecznik Praw Obywatelskich) albo ze względów faktycznych (tak jest np. wtedy, gdy wnioskodawca zmarł lub wyjechał za granicę).

Uchwała SN z dnia 16 września 1992 r., I KZP 22/92

Standard: 43141 (pełna treść orzeczenia)