Zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej (art. 41 § 2 k.k.)

Faktem jest, że dopuszczając się przypisanych przestępstw, oskarżony nie miał formalnie zgłoszonej działalności gospodarczej, ale czynów dopuszczał się w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej, podejmując istotne działania związane z formalnie zgłoszoną działalnością innych osób i popełniając przestępstwa w związku z taką działalnością, zgodnie z rolą jaką miał do spełnienia. Dlatego w takiej sytuacji nie ma żadnych przeszkód do orzeczenia tego środka karnego.

Przepis art. 41 § 2 k.k. nie dotyczy tylko formalnie zgłoszonej działalności gospodarczej, ale również czynności faktycznych, które taką działalność w rzeczywistości stanowią. Należy mieć na uwadze, że środek karny z art. 41 § 1 i 2 k.k. ma głównie funkcję ochronną, zabezpieczającą i prewencyjną.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 3 marca 2016 r., II AKa 15/16

Standard: 43027 (pełna treść orzeczenia)

Zakres środka z art. 41 § 2 k.k., winien być ściśle związany z charakterem przestępstw przypisanych sprawcy i nie może w konsekwencji wybiegać poza granice tym zakreślone i przez to stwarzać nadmiernej dolegliwości dla sprawcy. Orzekany jest w razie skazania za przestępstwo popełnione w związku z prowadzeniem określonej działalności gospodarczej, i to pod warunkiem, że jej dalsze prowadzenie zagraża istotnym dobrom prawem chronionym. Konsekwencją takiego ustawowego wymogu jest konieczność wskazania przy orzekaniu tego środka karnego konkretnej działalności gospodarczej, a tym samym wykluczona jest możliwość orzekania ogólnie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej lub też w znacznie szerszym zakresie niż działalność, w związku z którą dopuszczono się przestępstwa. Nie chodzi tu bowiem o zakaz prowadzenia wszelkiej działalności tego typu, ale ściśle określonej, i to takiej, w związku z prowadzeniem której popełniono przestępstwo.

Jednolite stanowisko orzecznictwa odnośnie takiego właśnie rozumienia omawianego zakazu od dawna prezentowane jest w judykaturze (zob. wyroki SN: z dnia 20 lutego 2006 r., IV KK 18/06; z dnia 24 kwietnia 2007 r., IV KK 114/07; z dnia 4 sierpnia 2008 r., IV KK 206/08; czy z dnia 4 stycznia 2009 r., V KK 245/08).

Zakaz wskazany w art. 41 § 2 k.k. nie może oznaczać całkowitego wyłączenia aktywności gospodarczej osoby, wobec której jest on orzekany lub też bardzo znacznego jej ograniczenia.

Orzeczenie przez Sąd I instancji zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z gastronomią, hotelarstwem i działalnością rozrywkową zbyt szeroko ogranicza możliwości prawnie dozwolonej działalności tego oskarżonego

Wyrok SA w Rzeszowie z dnia 14 lutego 2013 r., II AKa 115/12

Standard: 13468 (pełna treść orzeczenia)