Wskazanie okresów zaliczonych na poczet kary

Tożsame rodzajowo środki karne orzeczone w jednostkowych wyrokach, które mogą być łączone (art. 90 § 2 k.k.), do czasu ich prawomocnego połączenia w wyroku łącznym podlegają odrębnemu wykonaniu według reguł przewidzianych w art. 43 § 2, 2a, i 3 k.k. Okresy, w jakich środki te zostały odrębnie wykonane przed ich prawomocnym połączeniem w wyroku łącznym, należy wymienić jako zaliczone na poczet orzeczonego łącznego środka karnego (art. 577 k.p.k. w zw. z art. 90 § 2 k.k.).

Art. 577 k.p.k. nakazuje wymienienie w wyroku łącznym, w miarę potrzeby, okresów zaliczonych na poczet kary łącznej. Nie powinno nastręczać jakichkolwiek wątpliwości, że unormowanie to należy odpowiednio stosować – w celu uniknięcia podwójnego wykonania środka karnego, to znaczy najpierw jednostkowego środka, a następnie łącznego – gdy wyrok łączny zawiera orzeczenie o łącznym środku karnym.

Okresy, o których mowa w komentowanym przepisie, to również okresy zatrzymania prawa jazdy lub innego odpowiedniego dokumentu – art. 63 § 3 i 4 k.k. (zob. S. Świecki, op. cit., teza 2 i 5 do art. 577 k.p.k.). Rzecz jasna, ustalenie okresów, w jakich wykonywane były środki karne zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, musi się odbywać przy uwzględnieniu treści art. 43 § 2, 2a i 3 k.k.).

Uchwała SN z dnia 26 maja 2020 r., I KZP 13/19

Standard: 43014 (pełna treść orzeczenia)

Według dyspozycji art. 577 k.p.k. owego wymienienia okresów zaliczonych na poczet kary łącznej należy dokonać w sposób zgodny z treścią orzeczeń w kwestii zaliczenia tymczasowego aresztowania na poczet kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa w wyrokach podlegających połączniu (zob. wyr. SN z 15 lutego 1996 r., III KRN 193/95).

Jeśli zatem w wyroku jednostkowym, stanowiącym podstawę wyroku łącznego, błędnie rozstrzygnięto o zaliczeniu tymczasowego aresztowania, to naprawienie tego w orzeczeniu wydanym na podstawie art. 577 k.p.k. nie jest jednak możliwe; w takim wypadku to sąd, przed którym zapadł jednostkowy wyrok, powinien sięgnąć po rozwiązanie przewidziane w art. 420 § 2 k.p.k.

Identycznie postąpić wypada, gdy w wyroku łącznym znalazło się rozstrzygnięcie wydane na podstawie art. 577 k.p.k. w nieprawidłowej postaci: wtedy to, stosując odpowiednio art. 420 § 2 k.p.k. w zw. z art. 574 k.p.k. i w zw. z art. 577 k.p.k., sąd, który procedował w przedmiocie wyroku łącznego, będzie uprawniony postanowieniem skorygować stwierdzoną wadliwość. J

Rozstrzygnięcie wydane na podstawie art. 577 k.p.k. nie stwarza trwałej sytuacji prawnej, skoro w każdym czasie może ulec modyfikacji; siłą rzeczy nie stanowi ono „prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie”, co oznacza, że nie przysługuje od niego kasacja nawet podmiotom szczególnym wymienionym w art. 521 § 1 k.p.k.

Postanowienie SN z dnia 28 listopada 2018 r., V KK 510/18

Standard: 43008 (pełna treść orzeczenia)