Niedopuszczalność przekazania sprawy ze względów celowościowych na podstawie art. 36 k.p.k.

Skoro możliwość przekazania sprawy innemu sądowi równorzędnemu na podstawie art. 26 k.p.k. uzależniona jest od stwierdzenia, że większość osób, które należy wezwać "na rozprawę", zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala od sądu właściwego, to trzeba przyjąć, iż nie wchodzi ona w rachubę w postępowaniach, w których ustawa nie przewiduje w ogóle orzekania na rozprawie (art. 87 k.p.k.), a do takich zalicza się m.in. postępowanie o odtworzenie zaginionych lub zniszczonych akt.

Zgodnie z art. 87 k.p.k. [art. 95 k.p.k.], sąd orzeka na rozprawie w wypadkach przewidzianych przez ustawę, a w innych - na posiedzeniu.

Przepisy dotyczące "odtworzenia zaginionych lub zniszczonych akt", nie przewidują orzekania na rozprawie, wobec czego należy dojść do wniosku, że sąd orzeka w tym postępowaniu na posiedzeniu.

Sytuacja ta nie wyklucza jednak możliwości skorzystania przez sąd właściwy do orzekania w kwestii odtworzenia akt z wszelkich uprawnień zawartych w art. 89 k.p.k. w zw. z art. 342 § 1 k.p.k. i art. 343 § 1 i 3 k.p.k. [art. 97 k.p.k. w zw. z art. 396 k.p.k.] 

Postanowienie SN z dnia 14 lutego 1996 r., WO 19/96

Standard: 42997 (pełna treść orzeczenia)