Domniemanie niewinności w postępowaniu ekstradycyjnym

Zasada domniemania niewinności nie odnosi się do postępowania mającego za przedmiot sformułowanie opinii w przedmiocie wniosku państwa obcego o wydanie osoby ściganej. Istota tej zasady tkwi w tym, że w postępowaniu mającym za przedmiot kwestię odpowiedzialności karnej oskarżonego obowiązuje założenie, że oskarżony nie jest winny tego, co się mu zarzuca. W toku postępowania możliwe zaś jest obalenie tego domniemania w przewidzianym przez prawo trybie, poprzez udowodnienie winy. Jest najzupełniej oczywiste, że konstrukcja ta, będąca fundamentem każdego demokratycznego procesu karnego, nie może odnosić się do postępowania uregulowanego w rozdziale 56 kodeksu postępowania karnego.

Wprawdzie ścigani stoją pod określonymi zarzutami, postawionymi im przez chińskie organy ścigania, niemniej jednak postępowanie zakończone orzeczeniem zaskarżonym kasacją wcale nie zmierza do obalenia tego domniemania i wykazania, że ścigani winni są przestępstw, które się im zarzuca. Przedmiotem badania jest tu zupełnie inna kwestia, a mianowicie kwestia prawnej dopuszczalności wydania.

Zadaniem sądu jest jedynie sformułowanie opinii co do wniosku państwa obcego o wydanie osoby ściganej.

Postanowienie SN z dnia 29 lipca 1997 r., II KKN 313/97

Standard: 42937 (pełna treść orzeczenia)