Pieniądze wycofane z obiegu jako przedmiot czynności wykonawczej czynu a art. 310 k.k.

Przedmiotem czynności wykonawczej przestępstwa określonego w art. 227 § 2 k.k. [ art. 310 § 2 k.k..] nie mogą być - jako nie będące prawnym środkiem płatniczym - pieniądze wycofane z obiegu, chociażby podlegały wymianie w banku.

Jest rzeczą niesporną w doktrynie, że pojęcie "pieniądza", będącego przedmiotem czynności wykonawczej w art. 227 k.k., odnosi się do takich pieniędzy polskich lub obcych, które są w obiegu ustawowym.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego również przyjmuje się jednolicie, że pieniądze wycofane z obiegu nie są chronione przez art. 227 k.k. (por. postanowienie SN z dnia 24 maja 1954 r. III Ko 22/54; wyrok SN z dnia 5 września 1978 r. VI KRN 226/78; wyrok z dnia 5 lutego 1979 r. I KR 245/78).

Nie budzi także kontrowersji w doktrynie pojęcie "puszczania w obieg" pieniądza, który to zwrot oznacza przekazywanie środków płatniczych (w tym pieniędzy) komukolwiek z myślą, że ta osoba może dany przedmiot przekazać dalej.

W takiej sytuacji nie można przyjąć, że przedłożenie w banku do wymiany sfałszowanego banknotu jest "wprowadzeniem go do obiegu", gdyż gromadzenie przez bank wycofanych z obiegu banknotów jest jedynie środkiem do realizacji zarządzenia Prezesa NBP.

Wszystko to nie oznacza jednak, że czyn polegający na przedłożeniu sfałszowanego banknotu wycofanego z obiegu do wymiany według wartości nominalnej w kasie banku nie może stanowić przestępstwa określonego w innym przepisie.

Uchwała SN z dnia 15 maja 1997 r., I KZP 9/97

Standard: 42898 (pełna treść orzeczenia)