Wymóg imiennego wyznaczania ławników

Należy odnieść się krytycznie do nie znajdującej oparcia w przepisach procesowych praktyki umieszczania w zarządzeniu o wyznaczeniu rozprawy głównej jedynie nazwiska przewodniczącego składu sądzącego i zastąpienia nazwisk ławników zwrotem "z listy".

Obowiązkiem wydającego zarządzenie jest bowiem imienne wyznaczenie ławników do określonej sprawy. O składzie orzekającym decyduje prezes sądu i uprawnień tych nie może scedować na pracowników sekretariatu sądowego. Powyższa praktyka, niezależnie od swoistej deprecjacji roli ławników w procesie karnym, powoduje także, że strony procesowe do dnia rozprawy nie znają pełnego składu sądzącego w danej sprawie i zapoznać się mogą z nazwiskami ławników dopiero z wokandy sądowej.

Tego rodzaju postępowanie w znacznym stopniu utrudnia możliwość ewentualnego skorzystania przez strony procesowe z instytucji przewidzianej w art. 31 § 1 k.p.k. [art. 41 § 1 k.p.k.], ponieważ wniosek o wyłączenie ławnika powinien być złożony przed rozpoczęciem przewodu sądowego 

Wyrok SN z dnia 7 listopada 1996 r., II KKN 101/96

Standard: 42890 (pełna treść orzeczenia)