Kumulatywna kwalifikacja czynu z art. 164 § 1 lub 2 k.k. i art. 177 k.k.

Możliwość stosowania kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu z art. 137 § 1 lub 2 k.k. [art. 164 § 1 lub 2 k.k.] w zbiegu z art. 145 k.k. [art. 177 k.k.] zachodzi wówczas, gdy sprawca wypadku drogowego sprowadza dodatkowo taką sytuację, która w każdej chwili może przekształcić się w katastrofę.

W zależności od tego, czy tę dodatkową sytuację sprawca spowoduje umyślnie, czy nieumyślnie, ma tu zastosowanie art. 137 § 1 lub 2 k.k. w zbiegu z art. 145 k.k. [art. 164 § 1 lub 2 k.k. w zbiegu z art. 177 k.k.].

Analiza okoliczności zdarzenia pozwala na stwierdzenie, że poza powstałą kolizją pomiędzy dwoma pociągami, na skutek czego jeden wagon został uszkodzony i jeden pracownik odniósł ciężkie uszkodzenie ciała, jeden średnie, a jeden lekkie, nie powstała dodatkowo taka sytuacja, która realnie miałaby takie cechy bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy, że w każdej chwili mogłaby się przekształcić w katastrofę. Stan taki mógłby powstać wówczas, gdyby kolizja nastąpiła na torze przelotowym dostępnym dla innych pociągów i gdyby po zaistniałym już wypadku nadjechał inny pociąg i znalazł się w sytuacji bezpośredniej katastrofy. W tych okolicznościach zatrzymanie tego trzeciego pociągu zapobiegłoby powstaniu katastrofy, stworzyłoby jednak sytuację bezpośredniego jej niebezpieczeństwa.

Samo zderzenie pociągów bowiem nastąpiło na torze zablokowanym, a więc nie zakłóciło w sposób nagły i groźny ruchu lądowego. W wyniku zderzenia nastąpiła wprawdzie znaczna szkoda materialna, jednakże nie niosło to za sobą zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego. Wynika z tego, że okoliczności sprawy przemawiają za przyjęciem wypadku drogowego o skutkach bardzo niebezpiecznych.

Wyrok SN z dnia 7 listopada 1978 r., III KR 185/78

Standard: 42846 (pełna treść orzeczenia)