Przedłużenie tymczasowego jako czynność sądowa w postępowaniu przygotowawczym (art. 329 § 1 k.p.k.)

Wydawanie wszelkich orzeczeń (orzekanie) jest czynnością procesową (tytuł działu IV k.p.k.), zaś orzekanie o stosowaniu tymczasowego aresztowania (w tym - o jego przedłużaniu) w toku postępowania przygotowawczego jest niewątpliwie "czynnością w postępowaniu przygotowawczym", której dokonuje sąd. Wynika to - gdy chodzi o pierwotne zastosowanie tymczasowego aresztowania - z treści art. 263 § 1, a gdy chodzi o przedłużenie tymczasowego aresztowania z treści art. 263 § 2 i 4 k.p.k., wiążących dopuszczalność przedłużenia tego środka z niemożnością ukończenia postępowania przygotowawczego w terminie określonym w § 1.

Okoliczność, że w zależności od długości trwania tymczasowego aresztowania decyzję w przedmiocie przedłużenia podejmuje sąd wyższego rzędu, niczego w tym zakresie nie zmienia, jeżeli tylko decyzja ta odnosi się do tymczasowego aresztowania w toku postępowania przygotowawczego.

W tej sytuacji nie może ulegać wątpliwości, że wydanie orzeczenia o przedłużeniu tymczasowego aresztowania w postępowaniu przygotowawczym jest "czynnością sądu w postępowaniu przygotowawczym" i jako taka powinna być dokonana jednoosobowo (art. 329 § 1 i 2 k.p.k.). Nie odnosi się to jednak do rozpatrywania zażaleń przez sąd drugiej instancji na postanowienia sądu w tym przedmiocie, gdyż orzekanie przez sąd stanowi już czynność postępowania sądowego, a nie "postępowania przygotowawczego" (mimo, że odnosiło się do tymczasowego aresztowania trwającego w tym postępowaniu). Przepis art. 329 § 2 k.p.k. nie znajdzie już w takim wypadku zastosowania, gdyż odnosi się on wyłącznie do rozpoznawania zażaleń na "czynności postępowania przygotowawczego", wykonywane przez prokuratora lub inne organy prowadzące to postępowanie (np. przewidziane w art. 246 § 2, art. 247 § 2, art. 252 § 2, art. 293 § 2 k.p.k.).

Uchwała SN z dnia 20 stycznia 1999 r., I KZP 24/98

Standard: 42793 (pełna treść orzeczenia)