Oczywista zasadność kasacji (art. 535 § 5 k.p.k.)

Oczywistą zasadność kasacji wiązać należy przede wszystkim z oceną trafności uchybień, jakie, stosownie do obowiązku wynikającego z treści art. 526 § 1 k.p.k. oraz na podstawach wskazanych w art. 523 § 1 k.p.k., zostały w skardze podane, a które – w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów (art. 536 k.p.k.) – rozważane są przez sąd kasacyjny. Jeśli ocena co do zaistnienia przynajmniej jednego uchybienia (art. 436 w zw. z art. 518 k.p.k.), jako powodującego konieczność wzruszenia prawomocnego wyroku w nie mniejszym niż oznaczony w skardze zakresie zaskarżenia i zgodnie ze wskazanym w niej (na korzyść) kierunkiem, nie nasuwa żadnych wątpliwości i zastrzeżeń, których wyjaśnieniu służy przeprowadzenie w tej kwestii rozważań w toku kontrakdyktoryjnej rozprawy, to warunek uwzględnienia kasacji w całości wobec jej oczywistej zasadności jest spełniony.

Wyrok SN z dnia 26 stycznia 2001 r., IV KKN 578/00

Standard: 42785 (pełna treść orzeczenia)

Oczywista zasadność kasacji zachodzi wówczas, jeżeli choćby jeden z podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów potwierdza się, a dotyczy on ewidentnego uchybienia prawu, które to uchybienie stanowi rażące naruszenie prawa mogące mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, i to w takim stopniu, że już z racji jego zaistnienia kasacja wniesiona na korzyść oskarżonego powinna być uwzględniona w całości, a rozpoznawanie innych podniesionych w niej zarzutów jest bezprzedmiotowe lub przedwczesne.

Wyrok SN z dnia 11 stycznia 2001 r., III KKN 449/98

Standard: 42784 (pełna treść orzeczenia)