Skutki przywrócenia terminu

Skutkiem przywrócenia terminu do wniesienia apelacji jest swoiste restitutio in integrum, a zatem powrót do sytuacji, w której apelacja zostaje uznana za złożoną w terminie (por. uchwała SN z dnia 21 marca 1963 r., VI KO 1/63, w której stwierdzono, że w razie przywrócenia terminu tracą znaczenie wszelki skutki uchybienia temu terminowi, o których już orzeczono).

Postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2011 r., I KZP 25/10

Standard: 42194 (pełna treść orzeczenia)

Przywrócenie terminu do zaskarżenia orzeczenia, które się już uprawomocniło, powoduje to, że orzeczenie przestaje być prawomocne. Ten stan utraty prawomocności, w wyniku przywrócenia terminu do zaskarżenia orzeczenia, bywa różnie określany. J. Haber nazywa go cofnięciem prawomocności. Inni autorzy nazywają go "uchyleniem prawomocności orzeczenia". Jeszcze inni wyrażają pogląd, że jest to stwierdzenie, iż "orzeczenie było tylko pozornie prawomocne".

Niezależnie od tych dystynkcji natury terminologicznej, poglądy doktryny są zgodne co do tego, iż w wyniku przywrócenia terminu do złożenia środka zaskarżenia powstaje stan prawny taki, jakby orzeczenie nie uzyskało prawomocności. Innymi słowy - w wyniku przywrócenia terminu postępowanie wraca do stadium sprzed uchybienia terminu.

Powszechnie aprobowany jest też pogląd Sądu Najwyższego zawarty w uchwale z dnia 21 marca 1963 r. VI KO 1/63 (PiP 1964, nr 1, s. 814), że z istoty instytucji przywrócenia terminu wynika, że działa ona ex tunc, a nie ex nunc i powoduje restitutio in integrum, w zakresie czynności, która miała być dokonana w terminie zawitym.

W następstwie przywrócenia terminu tracą znaczenie wszelkie skutki procesowe, choćby orzeczono o ich prawomocności. W dalszej części uchwały trafnie podkreślono, że w razie przywrócenia terminu do złożenia środka odwoławczego traci moc wydane postanowienie o pozostawieniu bez rozpoznania środka odwoławczego, gdyż w nowej sytuacji, jaka powstała po przywróceniu terminu, staje się ono bezprzedmiotowe.

Uchwała SN z dnia 17 września 1997 r., I KZP 19/97

Standard: 42946 (pełna treść orzeczenia)