Pojęcie "niewładania językiem polskim"

Przepis art. 5 § 2 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych nakazuje przyjąć, że ustanowienie tłumacza jest dla sądu wiążące w tym sensie, iż sąd, stwierdzając okoliczność nieposługiwania się przez cudzoziemca w wystarczający sposób językiem urzędowym sądu, zobowiązany jest zapewnić udział tłumacza w postępowaniu.

Ustanowienie tłumacza służyć ma przede wszystkim temu, by działania procesowe podejmowane przez sąd były dla osoby nieznającej języka polskiego zrozumiałe, a także by miała ona realną (faktyczną) możliwość udziału w postępowaniu, wyrażającą się w aktywnym kształtowaniu przez uczestnika postępowania swojej sytuacji procesowej.

W kontekście celów, którym ma służyć regulacja zawarta w art. 5 § 2 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Trybunał Konstytucyjny w jednym ze swoich orzeczeń w sposób wyraźny podkreślił, że realizacja przepisu stanowiącego o wymogu ustanowienia tłumacza dla osoby niewładającej w wystarczającym stopniu językiem polskim stanowi warunek wstępny prawidłowego wymiaru sprawiedliwości i rzetelności procesu sądowego, którego uczestnik ma zapewnioną możliwość świadomego w nim udziału (por. uchwała z dnia 14 maja 1997 r., W. 7/96, wyrok NSA z dnia 30 października 2008 r., II GSK 1097/07).

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 września 2009 r., V SA/Wa 697/09

Standard: 41846 (pełna treść orzeczenia)