Przygotowanie
Przygotowanie (art. 16 - 17 k.k.)
O ile w poprzednio obowiązującym stanie prawnym takie czynności, jak przybycie na miejsce planowanego czynu, ukrycie się w zasadzce i oczekiwanie na dogodny moment podjęcia ataku, mogły być uznane - jako niepodobne do innych czynności opisanych w art. 14 § 1 d.k.k. - za wykraczające poza granice przygotowania, o tyle w świetle aktualnego brzmienia art. 16 § 1 k.k. powinny być oceniane jako czynności przygotowawcze mające stworzyć warunki do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania.
Art. 16 § 1 k.k. jest abstrakcyjnym i generalnym wzorcem typizacji karalnych czynności przygotowawczych do przestępstwa (zawiera tzw. treściową i zakresową definicję czynności przygotowawczych). Zachowanie określone przez kodeks karny jako przygotowanie do przestępstwa nie może w żadnym fragmencie zazębiać się, czy zbiegać z usiłowaniem należącym do pochodu tego samego przestępstwa rodzajowego” (M. Małecki, Obserwacja lokalu jako przygotowanie do rozboju. Glosa do wyroku SA w Lublinie z dnia 21 marca 2017 r., II AKa 17/17).
Wyrok SA w Katowicach z dnia 25 kwietnia 2019 r., II AKa 415/17
Standard: 77958 (pełna treść orzeczenia)
W przypadku przygotowania Kodeks karny z 1969 r. stopień tego zaawansowania określał, jako „stworzenie warunków do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio ku dokonaniu”, natomiast w przypadku usiłowania – jako „zachowanie zmierzające bezpośrednio ku dokonaniu” (oba podkreślenia SN).
Stworzenie warunków, to przede wszystkim nabycie lub przysposobienie środków, zbieranie informacji lub sporządzenie planów działania, natomiast przy usiłowaniu „zachowanie się”, jest czymś więcej, bowiem sprawca musi już zmierzać bezpośrednio do dokonania czynu.
Usiłowanie zaczyna się z chwilą, gdy podjęte zachowanie zmierza bezpośrednio do dokonania czynu zabronionego, natomiast czynności wcześniejsze, mające dopiero stworzyć warunki do jego przedsięwzięcia mogą być – co najwyżej - zakwalifikowane jako przygotowanie.
Postanowienie SN z dnia 18 czerwca 2009 r., WK 10/09
Standard: 77241 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 41468