Umorzenie postępowania z oskarżenia prywatnego ze względu na znikomą szkodliwość czynu

Znikoma społeczna szkodliwość czynu (art. 1 § 2 k.k.)

W sprawach z oskarżenia prywatnego sąd może umorzyć postępowanie na nawet bez przeprowadzenia posiedzenia pojednawczego, jeżeli znikomość społecznego niebezpieczeństwa zarzuconego czynu już jest w tym stadium postępowania oczywista.

Nie można jednak wyłączyć wypadków, w których znikomość społecznego niebezpieczeństwa czynu może być widoczna w sposób oczywisty już z samego zarzutu lub z materiałów przedstawionych sądowi przez oskarżyciela prywatnego lub MO. Wyznaczanie posiedzenia pojednawczego byłoby w takiej sytuacji bezprzedmiotowe, skoro sąd nawet w razie niedojścia do pojednania stron nie mógłby wyznaczyć rozprawy z powodu okoliczności wyłączającej postępowanie.

Abstrakcyjna możliwość ujawnienia się na rozprawie lub na posiedzeniu pojednawczym okoliczności, które nie pozwoliłyby na ocenę stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu jako znikomego i na przyjęcie, że zarzucony czyn nie stanowi przestępstwa, nie przesądza o dopuszczalności dokonania takiej oceny nawet przed wyznaczeniem posiedzenia pojednawczego, jeżeli istnieją ku temu podstawy.

Uchwała SN z dnia 5 listopada 1970 r., VI KZP 53/70

Standard: 41431 (pełna treść orzeczenia)

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.