Wyłączenie wznowienia w przedmiocie odroczeniu wykonania kary albo o odmowie jej odroczenia

Postępowanie w sprawach zakończonych postanowieniem o odroczeniu wykonania kary albo o odmowie jej odroczenia nie podlega wznowieniu, w myśl przepisów rozdziału 56 Kodeksu postępowania karnego.

Kluczowy jest tu element trwałości, którego są pozbawione te postanowienia wydawane w postępowaniu wykonawczym, następstwem których jest tylko pewne "przesunięcie w czasie" wykonywania kary czy innych środków. Właśnie tego rodzaju postanowieniem jest z pewnością p o stanowienie wydane w postępowaniu w przedmiocie wniosku skazanego o odroczenie wykonania kary, skoro tej wymaganej "trwałości" z pewnością nie posiada. Nie powoduje przecież trwałego przekształcenia sposobu i trybu wykonywania kary lub innego środka, tylko (ewentualnie) przesuwa term in rozpoczęcia jej wykonania.

O poprawności tego przekonania co do właśnie takiego charakteru tego rodzaju postanowienia świadczy też i to, że w określonych (wskazanych w art. 156 k.k.w.) okolicznościach udzielone odroczenie może być nawet odwołane. Stąd też postępowanie w sprawach zakończonych postanowieniem o odroczeniu wykonania kary albo o odmowie jej odroczenia nie podlega wznowieniu, w myśl przepisów rozdziału 56 Kodeksu postępowania karnego. Postanowienia te nie należą do kategorii postanowień kończących postępowanie sądowe, które to jedynie mogą być przedmiotowego wznowienia.

Podobne stanowisko zajmował już Sąd Najwyższy w przeszłości i było ono w piśmiennictwie akceptowane (por. postanowienie z dnia 19 czerwca 1996 r., II KZ 19/96 i z dnia 26 sierpnia 1996 r, II K Z 34/96).

Wyrok SN z dnia 8 kwietnia 2016 r., II KO 7/16

Standard: 41388 (pełna treść orzeczenia)