Odpowiednie stosowanie przepisów o naprawieniu szkody do roszczeń uzupełniających

Zarówno powstanie roszczenia o wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy, jak i wysokość wynagrodzenia nie zależą od tego, czy właściciel w rzeczywistości poniósł jakiś uszczerbek, a posiadacz uzyskał jakąś korzyść.

Odrębność roszczeń przewidzianych w art. 224 § 2 i 225 k.c. nie wyklucza całkowicie możliwości pomocniczego stosowania w odniesieniu do niektórych z tych roszczeń przepisów o naprawieniu szkody.

Przykładowo, w literaturze przedmiotu wskazuje się na możliwość stosowania w odniesieniu do roszczenia o wynagrodzenie za zużycie rzeczy, jej pogorszenie lub utratę przepisów art. 363 § 1 k.c. (o sposobie naprawienia szkody), art. 363 § 2 k.c. (o cenach miarodajnych przy ustalaniu odszkodowania w pieniądzu) i art. 362 k.c. (o przyczynieniu się poszkodowanego do powstania lub zwiększenia szkody). Ten ostatni przepis mógłby znaleźć zastosowanie w razie dochodzenia roszczenia o wynagrodzenie za zużycie rzeczy, jej pogorszenie lub utratę, np. wtedy, gdy właściciel nie przyjął zaofiarowanej mu przez posiadacza rzeczy.

Wyrok SN z dnia 15 kwietnia 2004 r., IV CK 273/03

Standard: 41187 (pełna treść orzeczenia)