Usiłowanie zaboru pojazdu w celu krótkotrwałego użycia i uszkodzenie pojazdu

Sprawca, który dokonując czynności zmierzających bezpośrednio do zaboru pojazdu mechanicznego w celu jego krótkotrwałego użycia umyślnie uszkadza ten pojazd, powodując szkodę przekraczającą 500 zł, popełnia jeden czyn i jedno przestępstwo o znamionach określonych w art. 11 § 1 k.k. w związku z art. 214 § 1 i art. 212 § 1 k.k. lub art. 214 § 1 i art. 212 § 1 k.k. (art. 10 § 2 k.k.) [art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 289 § 1 i art. art. 288 § 1 k.k lub art.  art. 289 § 1 i art. 288 § 1 k.k. (art. 11 § 2 k.k.]

Jeżeli działanie podjęte w celu krótkotrwałego użycia pojazd mechanicznyakim polega jedynie na czynnościach zmierzających bezpośrednio do dokonania takiego czynu, sprawca odpowiada za usiłowanie.

Niezależnie od wynikających z zachowania się sprawcy skutków przestępnych albo od naruszonych norm prawnych, w takim wypadku wchodzi w grę jedno działanie sprawcy, podpadające pod "krzyżujące" się przepisy ustawy, z których żaden nie wyczerpuje w całości przestępnego zachowania się tego sprawcy.

Nie zachodzi tu między zbiegającymi się przepisami ani stosunek przepisu szczególnego do przepisu ogólnego, ani wreszcie stosunek przepisu pochłaniającego do pochłoniętego.

W szczególności nie może mieć zastosowania w omawianym wypadku reguła wyłączająca realny zbieg przepisów ustawy na zasadzie lex consumens derogat legi consumptae, skoro z odpowiedzialnością na podstawie art. 214 § 1 k.k. [art. 289 § 1 k.k.] nie wiąże się naruszenie przepisu art. 212 § 1 k.k. [art. 288 § 1 k.k. , w przeciwieństwie np. do sytuacji określonej w art. 208 k.k. [ art. 279 k.k.] , w której przepis o kradzieży z włamaniem obejmuje także ewentualne uszkodzenie mienia.

Uchwała SN z dnia 12 września 1973 r., VI KZP 32/73

Standard: 41131 (pełna treść orzeczenia)