Udzielenie korzyści majątkowej znacznej wartości (art 229 § 4 k.k.)

Udzielenie korzyści majątkowej jednej osobie, dwu lub więcej osobom w związku z pełnioną przez nie funkcją publiczną stanowi przestępstwo określone w art. 241 § 4 k.k. [art. 229 § 4 k.k.], jeżeli suma korzyści udzielonych w warunkach przestępstwa ciągłego jest korzyścią majątkową w wielkich rozmiarach.

Nie ma podstaw do uznania, że przesłanki dotyczące przestępstwa ciągłego nie mają zastosowania do przestępstwa określonego w art. 241 § 4 k.k. [art. 229 § 4 k.k.].

Przestępstwo ciągłe może polegać na udzieleniu korzyści majątkowych jednej osobie, dwu lub więcej osobom w związku z pełnieniem przez nie funkcji publicznej. Kwalifikowana odpowiedzialność sprawcy za przestępstwo określone w art. 241 § 4 k.k. [art. 229 § 4 k.k.] nie nasuwa wątpliwości, gdy korzyść majątkowa w wielkich rozmiarach zostaje udzielona jednej osobie. Taka kwalifikowana odpowiedzialność zachodzi także w wypadku, gdy sprawca udziela korzyści majątkowych nie jednej osobie, lecz wielu osobom, jeżeli suma tych korzyści jest korzyścią majątkową w wielkich rozmiarach.

Z art. 241 § 4 k.k. [art. 229 § 4 k.k.] nie wynika, aby ten przepis miał zastosowanie tylko wtedy, gdy sprawca przestępstwa udziela korzyści majątkowej w wielkich rozmiarach tej samej osobie przyjmującej taką korzyść majątkową. Nie można bowiem pomijać tego, że przestępstwo przekupstwa stanowi samodzielny, odrębny od przestępstwa sprzedajności typ przestępstwa. Występuje ona jako przestępstwo przekupstwa typu podstawowego (§ 1), uprzywilejowanego (§ 2) i kwalifikowanego (§ 3 i 4). W związku z tym okoliczność kwalifikująca udzielenie korzyści majątkowej w wielkich rozmiarach powinna być oceniona nie tylko od strony przyjmujących korzyść majątkową, lecz także i przede wszystkim od strony udzielającego tej korzyści. W takim zaś razie decydujące znaczenie ma rozmiar korzyści udzielonej przez sprawcę przestępstwa przekupstwa, niezależnie od tego, czy udzielenie jej nastąpiło jednej osobie, dwu lub więcej osobom, przy czym rozmiar ten określa suma udzielonych korzyści.

Udzielenie zatem korzyści majątkowej jednej osobie, dwu lub więcej osobom, choćby poszczególne czyny wyczerpywały znamiona przestępstwa określonego w art. 241 § 1 lub 2 k.k. [art. 229 § 1 lub 3 k.k.], jeżeli istnieją przesłanki wymagane do przyjęcia przestępstwa ciągłego i suma udzielonych korzyści stanowi korzyść majątkową w wielkich rozmiarach, uzasadnia odpowiedzialność sprawcy na podstawie art. 241 § 4 k.k. [art. 229 § 4 k.k.]. Ta kwalifikacja prawna oddaje właściwie stopień niebezpieczeństwa społecznego całego kompleksu przestępnego działania sprawcy, który np. w ciągu pewnego okresu przekupuje pełniących funkcję publiczną pracowników określonej jednostki, przy czym dopiero suma udzielonych korzyści przekracza 200.000 zł. 

Uchwała SN z dnia 13 lipca 1976 r., VII KZP 9/76

Standard: 40484 (pełna treść orzeczenia)