Zły stan zdrowia oskarżonego wywołany samouszkodzeniami

Zły stan zdrowia oskarżonego jest efektem samouszkodzeń, działań agrawacyjnych i symulacyjnych, których celem jest poprawienie swojej procesowej sytuacji. Działania te, rażąco naruszające regulaminy odbywania kary, na skutek demoralizacji i złej woli oskarżonego nie pozwalają na potraktowanie ich jako elementów w istotny sposób wpływających na wymiar kary w sensie jego złagodzenia; stanowiąc istotny element zachowania się oskarżonego po popełnieniu przestępstwa ., poczytane być muszą na jego niekorzyść.

Zarówno z wychowawczego, jak i ogólnoprewencyjnego punktu widzenia nie mogą być skuteczne zabiegi oskarżonego, który po popełnieniu przestępstwa, przebywając w zakładzie karnym lub areszcie tymczasowym, dokonuje samouszkodzeń i działając na szkodę własnego zdrowia oraz pogarszając je w istotny sposób próbuje wymusić uprzywilejowane jego traktowanie lub znacznie łagodniejszą karę. Taka postawa, szczególnie zdemoralizowanego sprawcy już karanego, rozważana na gruncie art. 50 § 2 k.k. [art. 53 § 2 k.k.] nie stanowi okoliczności łagodzącej.

Wyrok SN z dnia 19 stycznia 1984 r., I KR 273/83

Standard: 39746 (pełna treść orzeczenia)