Posiadanie a przechowywanie środków odurzających

Zróżnicowanie pojęć w kodeksie karnym nie może być przypadkowe. Pojęcie posiadania jest pojęciem szerszym niż pojęcie przechowywania.

O ile posiadanie oznacza każde, choćby krótkotrwałe, faktyczne władztwo nad rzeczą, o tyle przechowywanie oznacza takie działanie, które polega na uchronieniu rzeczy przed zepsuciem, zniszczeniem, zaginięciem lub pogorszeniem dotychczasowego jej stanu, i to przez pewien okres, a więc na przetrzymaniu rzeczy na przyszłość.

Takie rozumienie pojęcia "przechowywanie" zgodne jest nie tylko z poglądami językoznawców (por. Słownik Języka Polskiego, PWN 1979, t. II, s. 956), ale i z potocznym rozumieniem tego słowa (np. przechowywanie warzyw, owoców czy innych artykułów żywnościowych).

Pojęcie przechowywania zbliżone do takich pojęć, jak: magazynowanie, składowanie czy konserwowanie, oznacza nie tylko czynność rozciągającą się w czasie, ale odnosi się także do pewnych większych ilości. 

Jeśli chodzi o samo tylko krótkotrwałe posiadanie, i to w niewielkiej ilości, środka odurzającego przez osobę uzależnioną od niego, które bezpośrednio poprzedza chwilę jego zażycia, nie można twierdzić, że posiadanie to jest równoznaczne z karalnym przechowywaniem. Ewentualne uznanie, że każde posiadanie środka odurzającego jest równoznaczne z jego przechowaniem, prowadziłoby - i to w drodze wykładni - do odpowiedzialności karnej za samo tylko używanie tych środków, które przecież z reguły poprzedzone jest ich posiadaniem.

Uchwała SN z dnia 15 lutego 1984 r., VI KZP 50/83

Standard: 39672 (pełna treść orzeczenia)