Różnicowanie wysokość opłat zasądzonych od osób skazanych na karę grzywny (art. 3 u.k.s.k.)

O wymiarze opłaty w wypadku łączenia grzywien różnego rodzaju decyduje fakt równoczesnego skazania za zbiegające się przestępstwa na karę bezwzględnego pozbawienia wolności; w takim wypadku wymierza się opłatę w wysokości 20% łącznej kwoty grzywny.

Przepisy ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (jednolity tekst: Dz. U. z 1982 r. Nr 49, poz. 223) różnicują wysokość opłat zasądzonych od osób skazanych na karę grzywny w zależności od rodzaju orzeczonej grzywny: opłata w wysokości 10% przewidziana została przy skazaniach na grzywnę wymierzoną samoistnie (art. 3 ust. 1 zdanie pierwsze powołanej ustawy o opłatach w sprawach karnych) i przy skazaniach na karę grzywny określoną w art. 75 § 1 k.k. [art. 71 § 1 k.k.] (art. 3 ust. 2 tej ustawy), natomiast przy skazaniach na grzywnę orzekaną obok kary pozbawienia wolności opłata wynosi 20% od kwoty wymierzonej grzywny (art. 3 ust. 1 zdanie drugie wymienionej ustawy). Z tego wynika, że - niezależnie od wymiaru grzywny danego rodzaju - o wysokości opłaty decyduje okoliczność skazania na karę bezwzględnego pozbawienia wolności, powodująca wymierzenie opłaty za równocześnie orzeczoną grzywnę w wysokości 20% od kwoty wymierzonej grzywny.

Tę samą zasadę odnieść należy do łącznej kary grzywny. 

Uchwała SN z dnia 15 kwietnia 1986 r., VI KZP 3/86

Standard: 39541 (pełna treść orzeczenia)