Kara łączna w razie wykonania kary (art. 91a k.k.)

Wydaniu wyroku łącznego sprzeciwia się sytuacja, gdy kara wymierzona za pozostające w realnym zbiegu przestępstwo, w czasie orzekania w przedmiocie kary łącznej nie mogła być już wykonana i nigdy do wykonania nie może zostać wprowadzona. Taka sytuacja niewątpliwie zachodzi w przypadku określonym przez art. 75 § 4 k.k., tj. gdy upłynie 6 miesięcy od zakończenia okresu próby (zob. wyrok SN z dnia 14 marca 2017 r., IV KK 363/16). Stanowisko to jest zasadne również w przypadku, gdy podstawę orzeczenia kary łącznej miałby stanowić przepis art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r.

Wyrok SN z dnia 21 września 2021 r., IV KK 461/21

Standard: 75647 (pełna treść orzeczenia)

Orzeczeniu kary łącznej nie stoi na przeszkodzie okoliczność, iż poszczególne kary wymierzone za zbiegające się przestępstwa zostały już w całości albo w części wykonane. Ta sama zasada dotyczy również wyroku łącznego (art. 503 § 1 k.p.k.) [art. 569 §  1 k.p.k.], który może być przecież wydany tylko w razie spełnienia określonych w art. 66 k.k. warunków do orzeczenia kary łącznej w odniesieniu do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów.

Postanowienie SN z dnia 16 kwietnia 1985 r., Z 14/85

Standard: 39479 (pełna treść orzeczenia)