Zobowiązanie sprawcy czynu przeciwko rodzinie do wykonywania obowiązku alimentacyjnego

W wypadku warunkowego skazania sprawcy za przestępstwo przeciwko rodzinie, sam fakt uprzedniego zasądzenia od niego w postępowaniu cywilnym alimentów na rzecz określonej osoby nie stanowi przeszkody do zobowiązania go do wykonywania przezeń tego obowiązku alimentacyjnego. Przeciwnie, takie późniejsze zobowiązanie może okazać się celowe, a nawet wręcz niezbędne wobec takiego sprawcy, który dopuścił się przestępstwa przeciwko rodzinie i wykazywał tendencje do unikania spełniania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie rodziny tak dalece, że powstała potrzeba wyegzekwowania tych obowiązków od niego w drodze postępowania cywilnego.

O taki przypadek, o którym mowa, chodzi w sprawie niniejszej. Oskarżony Józef B. popełnił długotrwałe przestępstwo przeciwko rodzinie, a przy tym uchylał się od łożenia na utrzymanie swych dwojga nieletnich dzieci, przez co narażał je na niemożność zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych. To stało się podstawą do wystąpienia przez ich matkę (żonę oskarżonego) na drogę postępowania cywilnego, w następstwie którego zasądzono na rzecz tych dzieci odpowiednie alimenty. 

Wyrok SN z dnia 6 lutego 1987 r., WR 17/87

Standard: 39452 (pełna treść orzeczenia)