Zamiar kradzieży w przestępstwie kradzieży z włamaniem
Kradzież z włamaniem (art. 279 k.k.)
Kradzież należy do przestępstw kierunkowych, bowiem zachowaniu sprawcy towarzyszy określony cel, którym jest przywłaszczenie cudzej rzeczy ruchomej. Działanie w owym celu polega na chęci włączenia zabranej rzeczy przez sprawcę do swego majątku i uzurpacji faktycznych atrybutów właściciela.
Kradzież tak zwykła, jak i ta z włamaniem może być popełniona tylko w zamiarze bezpośrednim – sprawca swym zachowaniem musi zmierzać do przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej i jednocześnie chcieć tego. Samo „godzenie się” na wypełnienie znamion tego przestępstwa nie jest wystarczające. Tak więc od strony podmiotowej każdemu przestępstwu kradzieży towarzyszy dolus directus coloratus w odniesieniu do znamienia, co do którego ustawa wymaga by było ono objęte celem, tj. w odniesieniu do zaboru rzeczy.
Włamanie jest środkiem wiodącym do celu, a zatem zamiar zaboru powinien istnieć równocześnie (lub z wyprzedzeniem czasowym) z podjęciem czynności polegającej na pokonaniu przeszkody w dostępie do mienia (wyrok SN z dnia 9.09.1996 r., III KKN 58/96).
Wyrok SR dla m. st. Warszawy z dnia 13 stycznia 2014 r., III K 2967/06
Standard: 39279 (pełna treść orzeczenia)
"Włamanie" jest środkiem wiodącym do celu, to znaczy do dokonania kradzieży, a zatem zamiar zaboru powinien wystąpić co najmniej równocześnie (jeśli nie z wyprzedzeniem czasowym) z podjęciem czynności polegających na pokonywaniu przeszkody materialnej.
Wyrok SN z dnia 9 września 1996 r., III KKN 58/96
Standard: 43058 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 39278