Przedmiot ochrony przestępstwa z art. 193 k.k.
Naruszenie miru domowego (art. 193 k.k.)
Dobrem chronionym przy przestępstwie naruszenia miru domowego jest wolność człowieka rozumiana jako prawo do decydowania o tym, kto może przebywać w miejscu, do którego jest uprawniony. W orzecznictwie wyrażono pogląd, że dobrem chronionym w art. 193 k.k. jest wolność od bezprawnych ingerencji zakłócających spokój zamieszkiwania, czyli przepis ten obejmuje zakaz wszelkiej formy przedostania się (wejścia) do cudzego zamkniętego mieszkania czy innego pomieszczenia chronionego mirem domowym wbrew wyraźnej woli jego dysponenta (wyr. SA w Katowicach z dnia 26 kwietnia 2007 r., II AKa 47/07; post. SN z dnia 14 sierpnia 2001 r., V KKN 338/98).
Zamach na miejsce zamieszkania wiąże się także z ochroną życia prywatnego i rodzinnego, gdyż miejsce stałego przebywania człowieka bez wątpienia należy do ścisłej sfery jego prywatności.
Wyrok SR w Puławach z dnia 7 grudnia 2017 r., II K 431/6
Standard: 39099
W wypadku przestępstwa, o którym stanowi art. 171 § 1 k.k. [art. 193 k.k.], bezpośrednim przedmiotem ochrony prawnej jest prawo osoby uprawnionej do wyłącznego swobodnego korzystania z obiektów (terenu) wymienionych w art. 171 § 1 k.k. [art.193 k.k.], prawo do dysponowania tymi obiektami według własnej woli.
Uchwała SN z dnia 13 marca 1990 r., V KZP 33/89
Standard: 39098 (pełna treść orzeczenia)