Zarzuty, które nie stanowiły lub nie mogły stanowić przedmiotu zażalenia (art. 447 § 4 k.p.k.)

Jeżeli w następstwie wyłączenia sprawy wydane zostanie postanowienie w kwestii właściwości, to zaskarżenie tego postanowienia otwiera możliwość podniesienia zarzutów dotyczących rozłączenia spraw. W trybie zażaleniowym można i należy stosować - w drodze analogii - art. 397 § 3 k.p.k. [art. 447 § 4 k.p.k.] Takiej jednak możliwości podważenia decyzji o wyłączeniu sprawy nie można utożsamiać z dopuszczalnością zaskarżenia.

Stosowanie analogii w tym konkretnym wypadku należało dopuścić. Wskazana więź o charakterze funkcjonalnym między decyzją o wyłączeniu sprawy do odrębnego postępowania a decyzją w kwestii właściwości uzasadnia konieczność łącznego rozpoznania przez sąd odwoławczy zasadności tych dwóch kwestii; może się bowiem okazać, że podzielenie zarzutów w kwestii właściwości nie może doprowadzić do zmiany zaskarżonego w tej mierze postanowienia bez jednoczesnego wzruszenia postanowienia w kwestii rozłączenia spraw.

Uchwała SN z dnia 24 października 1989 r., V KZP 16/89

Standard: 39054 (pełna treść orzeczenia)