Uchylenie orzeczenia bez przekazania sprawy do ponownego rozpoznania

Rozpoznając środek odwoławczy od wyroku można "orzec odmiennie co do istoty" tylko i wyłącznie w drodze "zmiany" zaskarżonego orzeczenia. Natomiast w związku ze środkiem odwoławczym od postanowienia, orzeczenie "co do istoty" może również polegać na "uchyleniu" zaskarżonego orzeczenia. Niekiedy bowiem właśnie "uchylenie" zaskarżonego postanowienia oznacza merytoryczne rozstrzygnięcie kwestii stanowiącej przedmiot danego orzeczenia.

Jeżeli zaskarżone orzeczenie dotyczy stosowania pewnego środka, to w razie stwierdzenia braku podstaw do zastosowania tego środka, sąd odwoławczy poprzestaje na uchyleniu orzeczenia o jego zastosowaniu, gdyż jest to równoznaczne z merytorycznym - tj. negatywnym - rozstrzygnięciem kwestii stosowania danego środka. "Uchylenie" zaskarżonego orzeczenia stanowi merytoryczne - "odmienne co do istoty" w rozumieniu art. 386 § 2 k.p.k. [art. 437 § 2 k.p.k.]- rozstrzygnięcie określonej kwestii wtedy, gdy nie zachodzi potrzeba przekazania tej kwestii do ponownego rozpoznania.

Postanowienie SN z dnia 10 września 1992 r., III KRN 116/92

Standard: 38981 (pełna treść orzeczenia)