Przestępstwo opublikowania materiału prasowego (art. 37a Pr.Pras.)

Przestępstwem, o którym mowa w art. 37a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 z późn. zm.), jest nie tylko taki czyn przestępny, do którego znamion ustawowych należy działanie poprzez opublikowanie materiału prasowego, i jest ono wymienione expressis verbis, lecz również i inny czyn przestępny, jeżeli jego znamiona zostały zawarte w treści opublikowanego materiału prasowego.

Ustawodawca posługując się w art. 37a prawa prasowego zwrotem: "przestępstwo popełnione przez opublikowanie materiału prasowego", nie wyliczył enumeratywnie przestępstw, których ten przepis dotyczy. Oznacza to, że pojęcie "przestępstwo" zostało w tym przepisie prawa prasowego użyte w znaczeniu ogólnym, a jedynie zakres tego przepisu został zawężony do czynów, których sposób popełnienia przestępstwa polega na opublikowaniu materiału prasowego.

Brak jakiegokolwiek innego określenia pojęcia "przestępstwo" wskazuje więc - lege non distinquente - że pojęcie to, użyte w art. 37a prawa prasowego, oznacza każde przestępstwo, którego jednym ze sposobów technicznych jego dopełnienia może być opublikowanie materiału prasowego o naruszającej przepisy prawa karnego treści. Materiałem tym, w myśl art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r., jest natomiast każdy opublikowany lub przekazany do opublikowania w prasie tekst oraz obraz o charakterze informacyjnym, publicystycznym, dokumentalnym lub innym, niezależnie od środków przekazu, rodzaju, formy, przeznaczenia czy autorstwa.

W świetle powyższych rozważań przestępstwem, o którym mowa w art. 37a prawa prasowego, jest nie tylko "opublikowanie materiału prasowego", ale również popełnienie drukiem innych czynów przestępnych, choćby nawet czyny te nie zawierały wśród swych znamion ustawowych tego sposobu działania, jakim jest opublikowanie materiału prasowego. Tak więc należy uznać, że użyty w art. 37a zwrot: "przestępstwo popełnione przez opublikowanie materiału prasowego" dotyczy czynów przestępnych, których sprawca dopuścił się przez opublikowanie materiału prasowego, zawierającego treść naruszającą przepisy prawa karnego. Przestępstwem takim może więc być zarówno czyn, którego znamieniem ustawowym jest opublikowanie materiału prasowego, jak również może nim być każde inne przestępstwo, które zostało popełnione w taki właśnie sposób, jakkolwiek taki sposób działania nie należy do znamion ustawowych tego przestępstwa. W związku z tym do pierwszej grupy przestępstw, a więc tych, których znamieniem ustawowym jest opublikowanie materiału prasowego, należą np. czyny z art. 173, art. 273 § 1 i art. 281 k.k., zaś do grupy drugiej może należeć prawie każde przestępstwo (np. z art. 178, 181, 260 § 1, a nawet z art. 18 § 1 w zw. z art. 148 § 1 k.k. czy z art. 198 k.k.), jeśli zostało ono dokonane drukiem.

Uchwała SN z dnia 28 października 1993 r., I KZP 22/93

Standard: 38754 (pełna treść orzeczenia)