Dochodzenie przyszłych, powtarzających się świadczeń pieniężnych przewidzianych w rencie

Stosownie do art. 903 k.c. renta jest świadczeniem okresowym, czyli świadczeniem powtarzającym się według terminologii art. 190 k.p.c. Ostatnio zaś wymieniony przepis stanowi, że powód może dochodzić powtarzających się świadczeń, jeżeli nie sprzeciwia się temu treść łączącego strony stosunku prawnego.

Dochodzeniu przyszłych okresowych świadczeń nie sprzeciwia się treść stosunku prawnego określonego przepisami o rencie.

Z istoty bowiem świadczeń okresowych wynika, że świadczenia te osiągną zamierzony cel właśnie wtedy, gdy będą spełnione w ustalonych terminach. Konieczność zatem dochodzenia przez uprawnionego w odrębnych procesach poszczególnych świadczeń, co do których zobowiązany uchybił terminowi płatności, przekreślałaby podstawowy sens renty jako świadczenia, płatnego okresowo w ustalonych terminach.

Nie inaczej jest, gdy chodzi o rentę wynikającą z rozrządzenia spadkodawcy w postaci zapisu obciążającego spadkobiercę na rzecz zapisobiercy. Renta taka z reguły ma charakter alimentacyjny, służąc zaspokojeniu bieżących potrzeb uprawnionego, stąd też w wypadku gdy zobowiązany nie wywiązuje się terminowo z nałożonego na niego obowiązku, uprawniony ma szczególnie uzasadniony i życiowo doniosły interes w uzyskaniu wyroku zasądzającego przyszłe świadczenia okresowe, wyrok taki bowiem umożliwi mu terminowe uzyskiwanie bieżących świadczeń w drodze przymusu egzekucyjnego, a tym samym zaspokajania bieżących potrzeb.

 Uchwała SN z dnia 21 grudnia 1971 r., III CZP 82/71

Standard: 38336 (pełna treść orzeczenia)