Domniemane uprawnienia agenta (art. 759 k.c.)

Celem art. 759 k.c. jest ochrona interesu prawnego nabywcy, a nie stron stosunku agencyjnego. Przepis ten ma zastosowanie, co wynika wprost z jego treści, tylko w wypadku występowania wątpliwości, do czego uprawniony jest agent. W takiej sytuacji te wątpliwości powinno się tłumaczyć, zgodnie z domniemaniem wynikającym z tego przepisu, na korzyść klienta, to znaczy, że jest on upoważniony do przyjmowania dla dającego zlecenie zapłaty za spełnione świadczenie.

Agent występujący jako pośrednik i jednocześnie jako pełnomocnik, jest uprawniony nie tylko do zawarcia, ale i wykonania umowy z klientem. Z tego powodu do powstania wątpliwości, że taki agent jest upoważniony do przyjmowania dla dającego zlecenie zapłaty za świadczenie (art. 759 k.c.), muszą istnieć wyraźne okoliczności pozwalające przyjąć, że obsługujący go podmiot nie jest upoważniony do odbioru pieniędzy za zbytą rzecz. Inna interpretacja godzi zarówno w bezpieczeństwo obrotu, jak i w potrzebę ochrony uzasadnionego interesu konsumenta.

Wyrok SN z dnia 22 sierpnia 2001 r., V CKN 423/00

Standard: 38021 (pełna treść orzeczenia)