Odpowiednie zastosowanie art. 1044 k.c. w sprawie o zniesienie współwłasności

Co prawda, przepisy normujące zniesienie współwłasności, odmiennie aniżeli art. 1044 k.c., dotyczący działu spadku, nie wspominają o możliwości zniesienia współwłasności przez przyznanie rzeczy wspólnej lub jej części na współwłasność kilku dotychczasowym współwłaścicielom, ale taki sposób zniesienia współwłasności może być uzasadniony z ekonomicznego i społecznego punktu widzenia, na co zwrócił uwagę Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 16 listopada 1993 r., I CRN 176/93, wskazując że praktyka dopuszcza możliwość takiego sposobu zniesienia współwłasności, a w doktrynie podkreśla się, że jego dopuszczalność może być uzasadniona przez zastosowanie do zniesienia współwłasności w drodze analogii art. 1044 k.c.

Warunkiem niezbędnym dopuszczalności takiego zniesienia współwłasności jest wyrażenie nań zgody przez wszystkich współwłaścicieli, którzy mają nadal pozostać w niepodzielności, za czym przemawia treść art. 210 k.c., zgodnie z którym każdy współwłaściciel ma prawo żądać całkowitej likwidacji w stosunku do niego węzła współwłasności, jak i treść art. 1044 k.c., zwłaszcza że nie istnieje usprawiedliwiona racja prawna, która by przemawiała za odmiennym traktowaniem pod tym względem postępowania o zniesienie współwłasności i o dział spadku, szczególnie, że oba te postępowania zostały w znacznym stopniu zharmonizowane i mogą toczyć się łącznie.

Postanowienie SO w Kielcach z dnia 17 kwietnia 2019 r., II Ca 368/18

Standard: 37746 (pełna treść orzeczenia)