Forma czynności przejęcia długu (art. 522 k.c.)
Zmiana dłużnika, przejęcie długu (art. 519 – 525 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zgodę wierzyciela na przejęcie długu (art. 519 § 2 pkt 2 w zw. z art. 522 k.c.) może stanowić pisemne wezwanie przejemcy długu do wykonania zobowiązania. Również wytoczenie powództwa przeciwko przejemcy długu o spełnienie świadczenia z umowy przejęcia długu stanowi udzielenie przez wierzyciela zgody na to przejęcie (orz. SN z dnia 11 września 1958 r. III CR 1168/57
Wyrok SN z dnia 21 grudnia 2005 r., IV CK 305/05
Standard: 37523 (pełna treść orzeczenia)
Umowa przejęcia długu – bez względu na to, w jakiej formie została zawarta umowa stanowiąca podstawę (źródło) długu – wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności. To samo dotyczy zgody wierzyciela na przejęcie długu (art. 522 k.c.). Przepis art. 522 k.c. nie przewiduje formy dla wyrażenia zgody dłużnika na przejęcie długu. W związku z tym – wobec stanowiska części piśmiennictwa wymagającego, z powołaniem się na art. 63 § 2 k.c. w zw. z art. 522 k.c., dla zgody dłużnika formy pisemnej dla celów dowodowych (art. 74 k.c.).
W judykaturze Sądu Najwyższego przyjmuje się, iż zgoda dłużnika na przejęcie długu przez osobę trzecią na podstawie umowy z wierzycielem może być wyrażona w dowolny sposób (por. uz. uchwały SN z dnia 17 października 1979 r., III CZP 68/79 oraz wyrok SN z dnia 26 czerwca 1998 r., II CKN 825/97).
Wyrok SN z dnia 29 listopada 2005 r., III CK 302/05
Standard: 37522 (pełna treść orzeczenia)