Wynagrodzenie kuratora spadku

Na podstawie art. 667 § 2 k.p.c. do sprawowania zarządu stosuje się przepisy o zarządzie w toku egzekucji z nieruchomości (art. 931 k.p.c. do 941 k.p.c.). W doktrynie nie ma zgodności poglądów co do zakresu stosowania tych przepisów, chociaż trafnie uznaje się, że odesłanie to obejmuje art. 939 k.p.c., zgodnie z którym zarządca może żądać wynagrodzenia oraz zwrotu wydatków poniesionych w związku z zarządem z własnych funduszy. Dotyczy to tylko zarządu sensu stricto w którym mieszczą się czynności dotyczące majątku spadku (czynności zarządu), podczas gdy zarząd sensu largo obejmuje nadto obowiązek znalezienia spadkobierców i zawiadomienia ich o otwarciu spadku.

Przepis art. 179 § 1 k.r.o. ustanawia zasadę, że kurator ma prawo do stosownego wynagrodzenia. Wynagrodzenie przyznaje organ, który go ustanowił. Wynagrodzenie pokrywa się z dochodów lub majątku osoby, dla której kurator został ustanowiony, a jeżeli osoba ta nie ma odpowiednich dochodów lub majątku, wynagrodzenie pokrywa ten, kto żądał ustanowienia kuratora. Oznacza to, że wynagrodzenie kuratora spadku powinno znaleźć pokrycie w majątku spadkowym, bądź majątku osoby, dla której kurator został ustanowiony, którą może być spadkobierca, jako rzeczywisty właściciel spadku, a w razie braku takich źródeł finansowania wynagrodzenie pokrywa osoba, która żądała ustanowienia kuratora.

W stanie faktycznym niniejszej sprawy, w której nie ma spadku, nie ma spadkobierców, ani ich następców prawnych, zgodnie z art. 179 § 1 k.r.o. wynagrodzenie kuratora powinien więc pokryć wnioskodawca, który żądał ustanowienia kuratora spadku i dzięki jego ustanowieniu zrealizował własny interes prawny i majątkowy, nabywając - jak stwierdza Sąd Okręgowy - nieruchomość wchodzącą w skład spadku.

Postanowienie SN z dnia 8 maja 2015 r., III CZP 16/15

Standard: 37005 (pełna treść orzeczenia)