Niedopuszczalność zawarcia ugody sądowej przez kuratora procesowego ustanowionego dla strony, której miejsce pobytu nie jest znane
Zakres umocowania kuratora dla nieobecnego (art. 146 k.p.c.) Ugoda sądowa (art. 10 k.p.c. i art. 223 k.p.c. w zw. z art. 203 § 4 k.p.c.)
Niedopuszczalne jest zawarcie ugody przez kuratora procesowego, ustanowionego dla strony, której miejsce pobytu nie jest znane.
Brzmienie art. 143 k.p.c., który na podstawie art. 13 § 2 k.p.c. ma zastosowanie także w postępowaniu nieprocesowym, może wskazywać, że kurator ustanowiony jest tylko w celu doręczenia odpisu pozwu lub innego pisma wywołującego potrzebę podjęcia obrony praw strony nieznanej z miejsca pobytu. Jednakże, zgodnie z utrwaloną praktyką, przyjmuje się, że kurator ma obowiązek podejmowania wszelkich czynności procesowych niezbędnych dla zapewnienia obrony osoby, którą reprezentuje, także czynności dyspozytywnych. Kurator uprawniony jest więc do składania oświadczeń woli w imieniu reprezentowanej strony, ale tylko oświadczeń mających charakter procesowy.
Ugoda, której istotą jest czynienie wzajemnych ustępstw także w zakresie prawa materialnego (art. 917 k.c.), przekracza zakres ochrony praw osoby reprezentowanej, zatem zawarcie ugody przez kuratora procesowego należy uznać za niedopuszczalne ze względu na sprzeczność z jego ustawowymi uprawnieniami wynikającymi z art. 143 k.p.c.
Wyrok SN z dnia 17 października 2007 r., II CSK 261/07
Standard: 36794 (pełna treść orzeczenia)