Właściwość rzeczowa sądu rejonowego w sprawach o ochronę naruszonego posiadania
Postępowanie w sprawach o naruszenie posiadania (art. 478 – 479 k.p.c. i art. 817 k.p.c.) Właściwość rzeczowa sądu rejonowego (art. 16 k.p.c.)
Sprawy o ochronę naruszonego posiadania - bez względu na wartość przedmiotu sporu - należą do właściwości rzeczowej sądu rejonowego.
Przepis art. 17 pkt 4 k.p.c. nieprzypadkowo mówi o sprawie "o prawa majątkowe", a nie o sprawie "majątkowej". Wniosek taki jest szczególnie uzasadniony, gdy brzmienie tego przepisu ocenia się w płaszczyźnie historyczno-porównawczej.
Za przyjęciem właściwości rzeczowej sądów rejonowych w sprawach posesoryjnych przemawiają także względy natury celowościowej, zgodnie z którymi sprawy relatywnie łatwiejsze do rozpoznania i o mniejszym ciężarze gatunkowym, a omawiana kategoria spraw taki charakter bezsprzecznie ma, nie powinny być rozpoznawane przez sądy wojewódzkie. Nie chodzi przy tym o obniżenie rangi sądów wojewódzkich, lecz o respektowanie dążenia samego ustawodawcy, który, wychodząc z takiego właśnie założenia, dokonał stosowanego rozgraniczenia właściwości rzeczowej między sądem wojewódzkim a sądem rejonowym. Artykuł 17 k.p.c. stanowi odstępstwo od wyrażonej w art. 16 k.p.c. zasady właściwości rzeczowej sądu rejonowego jako sądu pierwszej instancji w procesie, wobec czego podlega wykładni ścieśniającej.
Uchwała SN z dnia 23 października 1991 r., III CZP 102/91
Standard: 15826 (pełna treść orzeczenia)