Cofnięcie kasacji (art. 518 k.p.k.)

Strona, która wniosła kasację, będącą w danej sprawie skargą niedopuszczalną, może cofnąć tę kasację dopóty, dopóki nie zostanie wydane zarządzenie o odmowie jej przyjęcia, a gdyby skargę przyjęto - postanowienie o pozostawieniu jej bez rozpoznania, w tym także na posiedzeniu sądu zarządzonym dla zbadania dopuszczalności kasacji.

Podzielić należy przeważający w doktrynie pogląd o generalnej dopuszczalności odwoływania oświadczeń woli stron, jeżeli ustawa nie wprowadza wyraźnie ograniczeń w tej materii.

W zakresie środków zaskarżenia, w tym kasacji, jedyne ograniczenia w tej kwestii wynikają z art. 431 i 432 (w zw. z art. 518) k.p.k. Cofnięcie (odwołanie) czynności procesowej musi jednak mieć także ograniczenia czasowe. Nie można bowiem dokonać go skutecznie po wywołaniu prawnego efektu, jaki czynność miała wywołać. Odnieść to należy na równi do czynności prawnie dopuszczalnej i niedopuszczalnej. Czynność niedopuszczalna albo w ogóle nie wywołuje konsekwencji procesowej, albo też zmusza do podjęcia przez organ procesowy decyzji wskazującej na niedopuszczalność danej czynności. Tak właśnie dzieje się przy środkach odwoławczych i innych środkach zaskarżenia, w tym przy kasacji.

Środek zaskarżenia, który okazuje się być niedopuszczalny, powinien bowiem spotkać się z decyzją o odmowie jego przyjęcia (art. 429 § 2 oraz art. 530 § 2 i art. 545 § 1 k.p.k.), a gdyby mimo to został przyjęty - powinien być pozostawiony bez rozpoznania przez sąd właściwy do jego rozpatrzenia (art. 430 § 1, art. 531 § 1, art. 545 § 1 k.p.k.). Należy zatem przyjąć, że dopóty, dopóki nie zapadnie jedna z powyższych decyzji, strona może skutecznie odwołać swą czynność procesową (środek zaskarżenia).

Z faktu, że czynność ta była prawnie niedopuszczalna, nie można wyciągać wniosku, że strona, która jej dokonała, nie jest uprawniona do naprawienia tej "wadliwości" przez odwołanie czynności, mimo że nie zapadła jeszcze decyzja w przedmiocie dopuszczalności owej czynności. Nie można też nadawać prymatu faktowi niedopuszczalności czynności, jeżeli strona chce w ogóle wyeliminować zaistnienie tej czynności.

W świetle powyższego należy przyjąć, że strona, która wniosła kasację, będącą w danej sprawie skargą niedopuszczalną, może cofnąć tę kasację dopóty, dopóki nie zostanie wydane zarządzenie o odmowie jej przyjęcia, a gdyby skargę przyjęto - postanowienie o pozostawieniu jej bez rozpoznania, w tym także na posiedzeniu sądu zarządzonym dla zbadania dopuszczalności kasacji. Wprawdzie cofnięcie kasacji wywoła tu podobny skutek jak uznanie, że przyjęto ją, mimo że była niedopuszczalna, czyli pozostawienie skargi bez rozpoznania (art. 430 w zw. z art. 518 i 531 k.p.k.), ale, stosownie do znowelizowanego art. 527 § 4 k.p.k., stronie należy się zwrot opłaty od kasacji. Zwrot ten nie jest bowiem uzależniony od tego, czy strona cofa kasację, gdyż rezygnuje z dochodzenia swych praw, czy dlatego, że dostrzegła np., że wniosła tę skargę, mimo że była ona niedopuszczalna. Nie ma też znaczenia, w jakim momencie doszło do cofnięcia, byle nastąpiło to przed wydaniem przez sąd właściwy do decyzji procesowej w przedmiocie owej kasacji.

Postanowienie SN z dnia 15 lutego 2001 r., II KKN 502/00

Standard: 35602 (pełna treść orzeczenia)