Umorzenie postępowania ze względu na brak warunków do wydania wyroku łącznego (art. 572 k.p.k.)

Art. 572 k.p.k. obliguje sąd do umorzenia postępowania w wypadku braku warunków do wydania wyroku łącznego. Warunków tych nie można ograniczać wyłącznie do przesłanek materialnoprawnych wskazanych w Kodeksie karnym, chociaż bez wątpienia mają one podstawowe znaczenie (zob. wyrok SN z dnia 17 września 2004 r., IV KK 168/04 oraz uchwała z dnia 7 czerwca 2006 r., I KZP 11/06). Za bezsporne uznać należy również i to, że wprawdzie instytucja wyroku łącznego nie jest ustanowiona dla polepszania sytuacji prawnej skazanego (zob. uzasadnienie zdania odrębnego do powołanej wyżej uchwały z dnia 7 czerwca 2006 r.), nie można jednak zaakceptować sytuacji, gdy wydanie takiego wyroku miałoby sytuację tę pogorszyć i istotnie zwiększyć dolegliwość karną objętej tego rodzaju orzeczeniem osoby, ponad dolegliwość wynikającą z sumy kar wymierzonych jej odrębnie.

Przepis art. 92 k.k. stanowi, że wydaniu wyroku łącznego nie stoi na przeszkodzie, że poszczególne kary za należące do ciągu przestępstw lub zbiegające się przestępstwa zostały już w całości albo w części wykonane. Rozumując a contrario wydaniu wyroku łącznego sprzeciwia się sytuacja, gdy wymierzona, za pozostające w zbiegu realnym przestępstwo, kara w czasie orzekania w przedmiocie takiego wyroku nie mogła być już wykonana i nigdy do wykonania nie może zostać wprowadzona.

Wyrok SN z dnia 12 kwietnia 2013 r., III KK 401/12

Standard: 41970 (pełna treść orzeczenia)

Z treści art. 86 – 89 k.k. wynika, że łączyć można jedynie kary zasadnicze. Brak jest zatem prawnomaterialnych podstaw do orzekania kary łącznej co do kar zastępczych, wymierzonych w miejsce zasadniczych kar ograniczania wolności lub grzywny (zob. m.in. wyrok z dnia 17 stycznia 2008 r., V KK 459/07).

Wyrok SN z dnia 18 marca 2010 r., IV KK 8/10

Standard: 63951 (pełna treść orzeczenia)