Likwidator przedsiębiorstwa państwowego wyznaczony przez organ założycielski

Likwidator przedsiębiorstwa wyznaczony przez organ założycielski - na podstawie art. 21 pkt. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (jedn. tekst: Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80 ze zm.) - nie jest funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 115 § 13 pkt 4 k.k.

Organ założycielski wyznaczając likwidatora nie działa we własnym imieniu, lecz działa w imieniu przedsiębiorstwa, zarządzenie likwidacji przedsiębiorstwa bowiem - jak już wskazano - powoduje odwołanie dyrektora i rozwiązanie organów samorządu. W tej sytuacji on jest uprawniony do podejmowania czynności prawnych na rzecz tego przedsiębiorstwa (por. uchwała SN z dnia 17 listopada 1993 r., I PZP 37/93; wyrok SN z dnia 7 września 1994 r., I PR 1/94; wyrok SN z dnia 4 października 1994 r., I PRN 72/94). Wyznaczenie likwidatora, jeżeli prowadzi do nawiązania stosunku pracy, powoduje więc jego nawiązanie na rzecz likwidowanego przedsiębiorstwa, w którego imieniu działa organ założycielski (wyrok SN z dnia 15 marca 1994 r., II UR 2/94).

Sąd Najwyższy, podzielając tutaj argumenty prezentowane przez dominujący nurt orzecznictwa Sądu Najwyższego, przyjmuje, że likwidator, z którym został nawiązany stosunek pracy, nie jest pracownikiem organu założycielskiego; w niniejszej sprawie - organu administracji rządowej. W tej sytuacji jako osoba nie będąca zatrudniona w administracji rządowej nie może być uznany za funkcjonariusza publicznego w rozumieniu art. 115 § 13 pkt 4 k.k.

Uchwała SN z dnia 17 maja 2000 r., I KZP 10/00

Standard: 34707 (pełna treść orzeczenia)