Ograniczenie wielokrotności skargi od tego samego wyroku (art. 424[3] k.p.c.)

Możliwość wniesienia przez stronę - lub na jej rzecz przez podmioty uprawnione (art. 424[2] k.p.c.) - tylko jednej skargi może dotyczyć jedynie skargi wniesionej skutecznie, tj. dopuszczalnej oraz nadającej się do poddania jej tzw. przedsądowi (art. 424[9] w związku z art. 398[9] i 424[12] k.p.c.), na którym zapada decyzja o przyjęciu jej lub odmowie przyjęcia do rozpoznania.

Wniesienie przez tę samą stronę od tego samego orzeczenia skargi, która została z jakiegokolwiek powodu odrzucona, nie stoi na przeszkodzie ponownemu wniesieniu skargi od tego orzeczenia, jeżeli, oczywiście, zachowany zostanie termin przewidziany w art. 424[6] § 1 k.p.c.

Zgodnie z treścią art. 424[3] k.p.c. od tego samego wyroku strona może wnieść tylko jedną skargę.

W judykaturze Sądu Najwyższego istnieje rozbieżność w interpretacji tego przepisu.

W części orzeczeń przyjmuje się, że art. 424[3] k.p.c. ma zastosowanie tylko w stosunku do skarg wniesionych skutecznie; w szczególności wniesienie skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, która została odrzucona, nie stoi na przeszkodzie ponownemu wniesieniu skargi od tego orzeczenia przez tę samą stronę (postanowienie SN z dnia 18 stycznia 2006 r., III CNP 22/05; postanowienie SN z dnia 18 stycznia 2006 r., III CNP 26/05).

Pogląd przeciwny wskazuje, że w art. 424[3] k.p.c. jest mowa o wniesieniu skargi, a nie o skutecznym wniesieniu. W związku z tym przyjmuje, że wniesienie skargi to złożenie pisma, które umożliwia sądowi podjęcie rozstrzygnięcia w jego zakresie, choćby było to rozstrzygnięcie tylko formalne (tak SN w postanowieniu z dnia 24 czerwca 2008 r. II CNP 55/08).

Sąd Najwyższy w obecnym składzie nie podziela stanowiska zajętego przez SN w postanowieniu z dnia 24 czerwca 2008 r.

Odrzucenie środka prawnego jest rozstrzygnięciem formalnym, a zatem w ogóle nie dochodzi do merytorycznego zbadania sprawy. Tym samym niedopuszczenie możliwości wniesienia kolejnej skargi podważałoby ratio legis art. 424[3] k.p.c.

Nie stanowi wystarczającego argumentu stwierdzenie, że w regulacji dotyczącej skargi kasacyjnej brak jest przepisu odpowiadającego art. 424[3] k.p.c. Brak odpowiednika art. 424[3] k.p.c. wynika już z tego, że skarżący ma tam krótki czas na złożenie skargi. Mimo to przyjmuje się, że wniesienie skargi kasacyjnej, która została odrzucona, nie stoi na przeszkodzie ponownemu wniesieniu skargi od tego orzeczenia przez tę samą stronę, w terminie otwartym do wniesienia skargi (postanowienie SN z dnia 7 lutego 2013 r., II CZ 173/12).

Postanowienie SN z dnia 23 października 2013 r., IV CZ 71/13

Standard: 34571 (pełna treść orzeczenia)

Możliwość wniesienia przez stronę - lub na jej rzecz przez podmioty uprawnione (art. 424[2] k.p.c.) - tylko jednej skargi dotyczyć może jedynie skargi wniesionej skutecznie, tj. dopuszczalnej oraz nadającej się najpierw do poddania jej tzw. przedsądowi (art. 424[9] w związku z art. 398[9] i 424[12] k.p.c.), a następnie - w wypadku przyjęcia do rozpoznania - do merytorycznego rozstrzygnięcia. Mówiąc inaczej, od tego samego orzeczenia strona może wnieść skutecznie tylko jedną skargę.

Z tego stwierdzenia wynika więc, że wniesienie przez tę samą stronę od tego samego orzeczenia skargi, która została z jakiegokolwiek powodu odrzucona, nie stoi na przeszkodzie ponownemu wniesieniu skargi od tego orzeczenia, jeżeli, oczywiście, zachowany zostanie termin przewidziany w art. 424[6] § 1 k.p.c.

Postanowienie SN z dnia 18 stycznia 2006 r., III CNP 22/05

Standard: 34572 (pełna treść orzeczenia)