Obowiązek wynajmującego wydania rzeczy w odpowiednim stanie i dbałości o rzecz wynajętą (art. 662 k.c.)
Obowiązki wynajmującego (art. 6a u.o.p.l.) Rozliczenia z tytułu nakładów i ulepszeń rzeczy najętej (art. 662 - 663, art. 666 - 676; 681 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Na podstawie art. 659 § 1 k.c. w zw. z art. 662 § 1 k.c., można zrekonstruować normę prawną określającą treść zobowiązania wynajmującego. Otóż, powinien on świadczyć poprzez wydanie najemcy do używania rzeczy w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywać ją w takim stanie przez czas trwania najmu. Zatem, z normy tej wynika obowiązek wynajmującego, polegający na wydaniu rzeczy w odpowiednim stanie oraz drugi obowiązek obejmujący dbałość o wynajętą rzecz w trakcie trwania stosunku najmu.
Wyrok SN z dnia 19 września 2019 r., II CSK 410/18
Standard: 34194 (pełna treść orzeczenia)
Określony w art. 662 k.c. rozkład praw i obowiązków stron związanych z utrzymaniem rzeczy najętej w stanie przydatnym do umówionego użytku ma charakter względnie wiążący.
Zgodnie z art. 662 k.c. wynajmujący ma obowiązek wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywać ją w takim stanie przez czas trwania najmu (ust. 1), a najemcę obciążają jedynie drobne nakłady połączone ze zwykłym używaniem rzeczy (ust. 2). Oznacza to, że co do zasady to na wynajmującym ciąży obowiązek napraw i nakładów niezbędnych dla utrzymania rzeczy w stanie zdatnym do użytku. Granicę wytycza tu zniszczenie rzeczy z powodu okoliczności, za które nie ponosi on odpowiedzialności. Reguły te mają jednak charakter dyspozytywny (por. co do art. 662 § 1 k.c. wyroki SN z dnia 26 czerwca 2008 r., II CSK 69/08 i z dnia 12 stycznia 2012 r., II CSK 283/11, do art. 662 § 2 k.c. – wyrok SN z dnia 16 września 1999 r., II CKN 487/98, ogólnie co do praw i obowiązków stron najmu – wyrok SN z dnia 20 listopada 2002 r., II CKN 1028/00), nie jest zatem wykluczone rozszerzenie lub doprecyzowanie obowiązków wynajmującego.
Wprawdzie zgodnie z regułą określoną w art. 662 § 3 k.c., w razie zniszczenia rzeczy najętej z powodu okoliczności, za które wynajmujący odpowiedzialności nie ponosi, wynajmujący nie ma obowiązku przywrócenia stanu poprzedniego, jednakże ma ona charakter dyspozytywny i ryzyko wystąpienia tego rodzaju zdarzeń może być ukształtowane odmiennie. Zwłaszcza w przypadku, w którym zobowiązanie wynajmującego dotyczy oddania do używania wielu rzeczy oznaczonych rodzajowo, kiedy to zastąpienie rzeczy zniszczonej czy skradzionej inną jest jak najbardziej możliwe.
Nie ma przeszkód, by obarczyć wynajmującego obowiązkiem odtworzenia (dostarczenia takiej samej gatunkowo) rzeczy przypadkowo zniszczonej albo skradzionej. Prostym i logicznym korelatem takich rozwiązań – leżącym w interesie wynajmującego - jest obowiązek ubezpieczenia pojazdów w zakresie AC (por. wyrok SN z dnia 2 czerwca 2004 r., IV CK 402/03). Jest to korzystne również dla najemcy, który miałby odpowiadać za nieumyślne, acz zawinione uszkodzenie pojazdów, w typowym bowiem kształcie ubezpieczenie to obejmuje także takie przypadki.
Podobnie należy ocenić obowiązek ubezpieczenia pojazdów w zakresie OC (w związku z art. 436 § 1 zd. 2 k.c.) i NW, pozwalający typowo na czerpanie obustronnych korzyści związanych z wykupem pakietu ubezpieczeń.
Wyrok SN z dnia 18 września 2019 r., IV CSK 296/18
Standard: 66556 (pełna treść orzeczenia)