Umowa deweloperska z art. 9 u.w.l. jako umowa przedwstępna; skutki niespełnienia cech i formy umowy deweloperskiej

Umowa nazywana w praktyce obrotu umową deweloperską, na podstawie której zamawiający jest zobowiązany do zapłaty całej należności za wybudowanie lokalu, ustanowienie jego odrębnej własności i przeniesienie jej na zamawiającego, nie jest umową przedwstępną w rozumieniu art. 389 § 1 k.c. Jest rodzajem umowy nienazwanej, powstałej ze szczególnego połączenia czynności prawnych podejmowanych w ramach budowalnego procesu inwestycyjnego, w której podstawę i przyczynę działania dewelopera stanowi docelowy zamiar przekazania inwestycji drugiej stronie umowy.

Wyrok SN z dnia 6 września 2017 r., I CSK 38/17

Standard: 70571 (pełna treść orzeczenia)

Umowa deweloperska, uregulowana w art. 9 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (jedn. tekst: Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 ze zm.) nie jest umową przedwstępna lecz umowa właściwą i samodzielną, nienazwaną o mieszanym charakterze, na którą składają się elementy różnych umów nazwanych.

Na świadczenie dewelopera składa się z reguły nie tylko obowiązek przeniesienia własności lokalu na drugą stronę (sprzedaż) lecz także wybór i podział gruntu, sporządzenie dokumentacji projektowej, uzyskanie pozwolenia na budowę oraz wybudowanie budynku i wyodrębnienie lokali itp. W literaturze wskazuje się, że umowa deweloperska ma elementy umowy o dzieło, umowy o roboty budowlane, umowy zlecenia i umowy sprzedaży.

Zobowiązanie dewelopera do wybudowania domu jest zbliżone do umowy o roboty budowlane przewidzianej w art. 647 k.c. a zobowiązanie do sprzedaży wyodrębnionych lokali stanowi umowę sprzedaży nieruchomości. Do umowy deweloperskiej mają zastosowanie przepisy art. 487 - 497 k.c. oraz przepisy dotyczące tych umów nazwanych, których elementy stanowią jej części.

Wyrok SN z dnia 18 kwietnia 2013 r., III CSK 243/12

Standard: 67592 (pełna treść orzeczenia)