Nieuwzględnienie wniosku o odroczenie i uniemożliwienie złożenia wniosków dowodowych oraz zabrania głosu końcowego

Nieuwzględnienie wniosku obrońcy o odroczenie rozprawy przed zamknięciem przewodu sądowego i przez to uniemożliwienie mu złożenia wniosków dowodowych oraz zabrania głosu, jest na tyle rażącym naruszeniem prawa do obrony, które mogło mieć wpływ na treść wyroku, że z reguły powinno stanowić podstawę do jego uchylenia i przekazania sprawy sądowi do ponownego rozpoznania (patrz również wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2010 r., V KK 273/09).

Wyrok SN z dnia 21 lutego 2011 r., WA 34/10

Standard: 34081 (pełna treść orzeczenia)

Narusza, określone w art. 6 k.p.k., prawo oskarżonego do korzystania z pomocy obrońcy, prowadzenie rozprawy głównej w fazie głosów stron i wyrokowania, pod jego nieusprawiedliwioną nieobecność, chociaż udział w niej nie jest obowiązkowy, gdy brak jest na tę absencję zgody oskarżonego, który też dostatecznie nie usprawiedliwił swej nieobecności.

Faktem jest, że oskarżony niejednokrotnie wyrażał zgodę na prowadzenie postępowania sądowego pod nieobecność obrońcy, ale zgody oskarżonego na prowadzenie postępowania pod nieobecność obrońcy nie można domniemywać przy milczeniu oskarżonego ani rozciągać jej na dalsze terminy rozpraw.

Strony i obrońca, po zamknięciu przewodu sądowego (art. 406 k.p.k.), tuż przed naradą sądu (art. 408 k.p.k.) i wydaniem wyroku, wypowiadają się o istocie procesu – jego przedmiocie, to jest sprawstwie, winie i ewentualnie karze dla oskarżonego, a także o rozstrzygnięciach akcesoryjnych, ale często obligatoryjnych. Użyta przez nich argumentacja może mieć decydujący wpływ na treść rozstrzygnięć sądu.

Zaistniałe naruszenie prawa do obrony oskarżonego zwykle ma wpływ na treść wyroku dlatego, że zubaża sąd o argumentację o niewinności oskarżonego albo istnieniu okoliczności łagodzących. Nie można przecież zakładać, że skoro argumentacja taka nie została przedstawiona, to nie istnieje, oraz, że sąd zawsze jest dysponentem pełnej wiedzy decydującej o losie oskarżonego.

Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2010 r., V KK 273/09

Standard: 34082 (pełna treść orzeczenia)