Niedopuszczalność dochodzenia w drodze odrębnego powództwa kosztów procesu

Po zakończeniu postępowania nie można już dochodzić w odrębnym postępowaniu należności z tytułu kosztów procesu poniesionych w zakończonej sprawie; nie można także dochodzić ich w czasie postępowania, przed wydaniem orzeczenia kończącego postępowanie, ani korygować kwot prawomocnie już zasądzonych.

Uchwała SN z dnia 20 maja 2011 r., III CZP 16/11

Standard: 53248 (pełna treść orzeczenia)

Nie można w odrębnym procesie dochodzić kosztów innego postępowania, odnosi się również do kosztów postępowania prowadzonego przed organami podatkowymi.

Wyrok SN z dnia 10 marca 2004 r., IV CK 113/03

Standard: 46478 (pełna treść orzeczenia)

W dotychczasowym orzecznictwie ugruntował się pogląd, zgodnie z którym regulacja rozkładu kosztów postępowania między strony oraz określania wysokości należnych kosztów została dokonana przez przepisy prawa formalnego (art. 98 i nast. k.p.c.) w sposób "autonomiczny", wyłączający zatem dopuszczalność potraktowania zasądzonych z tego tytułu sum jako roszczenia podlegającego przepisom prawa materialnego (por. uchwałę SN z dnia 14 maja 1965 r., stwierdzającą niemożliwość dochodzenia w drodze odrębnego powództwa kosztów postępowania spadkowego; uchwałę SN z dnia 10 lutego 1995 r., stwierdzającą niemożliwość zastosowania do prawomocnie zasądzonej sumy kosztów art. 358[1] § 3 k.c. o waloryzacji; uchwałę SN z dnia 31 stycznia 1996 r., stwierdzającą niemożliwość zastosowania art. 481 § 1 k.c. do zobowiązań z tytułu prawomocnego rozstrzygnięcia o kosztach).

W niniejszej sprawie brak było w świetle obowiązujących przepisów podstawy prawnej do zajęcia odmiennego stanowiska.

Wyrok SN z dnia 12 grudnia 1996 r., I CKU 40/96

Standard: 33304 (pełna treść orzeczenia)