Umowa gwarancji bankowej

Gwarancja bankowa jest umową, a nie czynnością prawną jednostronną. Na skutek udzielenia gwarancji bankowej powstaje stosunek prawny pomiędzy bankiem-gwarantem a beneficjentem gwarancji. 

Dług banku-gwaranta ma charakter samoistny i niezależny od długu ze stosunku podstawowego oraz stosunku z umowy zlecenia na udzielenie gwarancji bankowej. Byt prawny gwarancji jest niezależny od istnienia obu tych zobowiązań, chyba że co innego wynika z samej treści gwarancji bankowej (wyrok SN z 24 lutego 2022 r., II CSKP 18/22).

Samoistność gwarancji bankowej powoduje, że o zakresie zobowiązań banku-gwaranta rozstrzyga treść udzielonej gwarancji (zob. wyrok SN z 27 marca 2013 r., I CSK 630/12). 

Wyrok SN z dnia 23 listopada 2023 r., II CSKP 1781/22

Standard: 83519 (pełna treść orzeczenia)

Do zlecenia udzielenia gwarancji bankowej mają zastosowanie przepisy art. 734 i n. k.c. (por. też co do zlecenia udzielenia gwarancji ubezpieczeniowej wyrok Sądu Najwyższego z dnia ‎14 lutego 2018 r., I CSK 270/17)

W umowie tej bank zobowiązuje się wobec zlecającego do udzielenia we własnym imieniu gwarancji o oznaczonej treści oznaczonemu beneficjentowi (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 września 2021 r., I CSKP 163/21)

Jeżeli zgodnie z umową zlecenia i umową gwarancji gwarant zapłacił sumę gwarancyjną na rzecz beneficjenta gwarancji, może żądać jej zwrotu od zleceniodawcy (por. np. wyrok SN z dnia ‎25 listopada 2004 r., III CK 561/03 oraz - implicite - wyroki SN z dnia 10 lutego 2010 r., V CSK 233/09 ‎i z dnia 11 października 2013 r., I CSK 769/12).

Wyrok SN z dnia 11 lipca 2023 r., II CSKP 734/22

Standard: 71165 (pełna treść orzeczenia)