Lex retro non agit w prawie pracy

Z treści art. 3 k.c. wynika, że zdarzenia zaistniałe w określonym czasie oceniane są według stanu prawnego obowiązującego w chwili zaistnienia tego zdarzenia. Stosunek pracy na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony ma z samej istoty charakter długotrwały i w czasie jego trwania ulegają zmianie przepisy regulujące ten stosunek.

W przypadku zmiany przepisów do istniejących stosunków pracy stosuje się nowe przepisy od chwili ich wejścia w życie. Zasada niedziałania prawa wstecz jest rozumiana w ten sposób, że do zdarzeń związanych ze stosunkiem pracy zaistniałych przed zmianą stanu prawnego stosuje się przepisy dotychczasowe, natomiast nowe przepisy stosowane są do zdarzeń zaistniałych po zmianie. Zasada taka została sformułowana w sposób wyraźny w przepisach wprowadzających Kodeks pracy (art. XIII § 1)

Wyrok SN z dnia 29 czerwca 2005 r., II PK 332/04

Standard: 43932 (pełna treść orzeczenia)

Kodeks pracy nie reguluje problematyki działania lub działania wstecz przepisów prawnych (zasada nieretroakcji). Stąd też na podstawie art. 300 k.p. do stosunków pracy ma odpowiednie zastosowanie art. 3 k.c. (por. przykładowo postanowienie SN z dnia 25 kwietnia 1975 r. I PZ 7/75). Według art. 3 k.c. ustawa nie ma mocy wstecznej, chyba że to wynika z jej brzmienia lub celu. Należy przy tym dodać, że ustawą w rozumieniu kodeksu cywilnego jest każdy obowiązujący przepis prawa (art. XVI przep. wprow. k.c.).

Uchwała SN z dnia 27 lipca 1989 r., III PZP 33/89

Standard: 32922 (pełna treść orzeczenia)