Ważność aktu notarialnego odczytanego przez aplikanta notarialnego i podpisanie go w jego obecności (art. 94 Pr.Not.)

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (jedn. tekst: Dz. U. z 1963 r. Nr 19, poz. 106) do sporządzenia aktów notarialnych powołane były państwowe biura notarialne. Czynności notarialne miał zaś dokonywać w myśl art. 5 tego prawa notariusz. Od tej zasady przewidziane były w art. 6 wyjątki dotyczące niemożności pełnienia obowiązków przez notariusza oraz dotyczące przypadków nagłych, do których nawiązywał § 2 tego przepisu. W takich przypadkach kierownik biura notarialnego mógł powierzyć aplikantom notarialnym pełnienie obowiązków notariusza na okres do 5 dni. Powierzenie to mogło obejmować pełen zakres obowiązków notariusza, a zatem, tym bardziej, mogło się ograniczać do pewnych tylko, mniej istotnych obowiązków, jak odczytanie przygotowanego aktu i uczestniczenie przy składaniu na nim podpisów, o czym mowa w art. 41 i 47 prawa o notariacie z 1951 r. Jest przy tym sprawą otwartą, co można zakwalifikować jako przypadek "nagły". Wydaje się jednak, że można do nich zaliczyć przypadki spiętrzenia się terminowych obowiązków notariusza, którym on sam podołać nie może, lecz powinna z nim współdziałać równolegle druga osoba.

Wspomniane wyżej ustawowe przyzwolenie na wykonywanie obowiązków notariusza przez aplikanta notarialnego, korzystającego z upoważnienia kierownika państwowego biura notarialnego, pozwalało na udzielenie odpowiedzi zawartej w sentencji uchwały,

Uchwała SN z dnia 16 lipca 1991 r., III CZP 65/91

Standard: 32899 (pełna treść orzeczenia)