Należyta staranność nabywcy nieruchomości

Od nabywców nieruchomości wymagać trzeba należytej staranności w rozumieniu art. 355 § 1 KC, której przejawem jest zapoznanie się z księgą wieczystą nieruchomości, co jest czynnością prostą, a zarazem oczywistą, elementarną (por. wyrok SN z dnia 17 września 2003 r., II CK 10/02). Pozwala ona na zapoznanie się także z wszelkimi odnotowanymi w niej wzmiankami o złożonych, a nierozpoznanych jeszcze wnioskach o wpis prawa lub roszczenia, czyli na uzyskanie informacji, iż odnośnie do danej nieruchomości ktoś inny zgłasza swe prawa. Ta właśnie wiedza jest podstawą do wyłączenia rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych, o czym stanowi art. 8 KWU.

Wyrok SN z dnia 25 listopada 2009 r., II CSK 229/09

Standard: 32777 (pełna treść orzeczenia)

Sprawdzenie treści księgi wieczystej nabywanej nieruchomości jest czynnością prostą, a zarazem oczywistą, elementarną. Można jej oczekiwać od kupującego nieruchomość, niezależnie od obowiązków ciążących na notariuszu. Warto pamiętać, że umowę zawierają pomiędzy sobą strony, a nie notariusz.

Staranność należyta, a więc oczekiwana w stosunkach danego rodzaju, nie jest "pochodną" obowiązku wynikającego z ustawy; innymi słowy - brak ustawowego obowiązku sprawdzania przez stronę umowy wpisu lub wzmianki o wpisie w księdze wieczystej nie oznacza, że zaniechanie takiego sprawdzenia pozostaje bez wpływu na ocenę zachowania przez stronę należytej staranności.

Wyrok SN z dnia 17 września 2003 r., II CK 10/02

Standard: 32778 (pełna treść orzeczenia)