Wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania za czas dyżuru (art. 151[5] § 3 k.p.)

Możliwość wypłacenia pracownikowi wynagrodzenia wynikającego z osobistego zaszeregowania za czas dyżuru stanowi także wynagrodzenie za gotowość pracownika do pracy realizowaną w czasie dyżuru pełnionego w zakładzie, czy w innym miejscu wyznaczonym przez zakład pracy (nie w domu).

Dla zrekompensowania pracownikowi uciążliwości związanej z pełnieniem dyżuru w zakładzie (nie w domu), art. 144 § 2 k.p. ustanowił zasadę, że za czas takiego dyżuru przysługuje pracownikowi czas wolny od pracy w wymiarze odpowiadającym długości dyżuru.

W czasie dyżuru pracownik nie wykonuje pracy na rzecz zakładu pracy, lecz jedynie pozostaje w stanie pogotowia. Toteż czas dyżuru nie jest wliczany do czasu pracy (art. 144 § 1 k.p.) i nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych (art. 133 § 1 k.p.). Jedynie w razie braku możliwości udzielenia pracownikowi czasu wolnego przysługuje mu wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania.

Uchwała SN z dnia 30 grudnia 1986 r., III PZP 42/86

Standard: 32598 (pełna treść orzeczenia)